پديد آورندگان :
شاماني، زينب دانشگاه علوم پزشكي بابل , شامخي، مريم دانشگاه علوم پزشكي بابل , بهرامي فريدوني، مسعود دانشگاه علوم پزشكي بابل
كليدواژه :
شكستگي تيبيا , وريدهاي واريسي , نارسايي مزمن وريدي , عوارض شكستگي تيبيا
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: شكستگي‌هاي ديستال استخوان تيبيا در شرايط بد پوست، بافت نرم و جريان ضعيف خون، احتمال بروز عوارض پوستي وجود دارد. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات وريدي پوستي بدنبال درمان شكستگي تيبيا و عوامل موثر بر آن بود.
مواد و روش‌ها: مطالعه مقطعي بر روي140 بيمار(103 مرد، 37 زن)، با شكستگي تيبيا كه از سال 1396-1391 با يكي از روش‌هاي اينترامدولاري نيل، پلاك و يا اكسترنال فيكساتور در بيمارستان شهيد بهشتي بابل درمان شدند، انجام گرفت. بيماران به‌طور دقيق معاينه شدند و با پرونده خواني اطلاعات جمع‌آوري شد. تعداد سال‌هاي گذشته از تروما، جنسيت، سن، زمان تروما، سابقه خانوادگي (از نظر وريدهاي واريسي)، روش جراحي،شدت انرژي تروما (زياد، كم)، نوع شكستگي (باز، بسته) بررسي و مقايسه شد.
يافته‌ها: ميانگين سني بيماران در زمان تروما16/1± 38/85 سال بود.از كل افراد،50 درصد در گروه بدون تعييرات پوستي قرار گرفتند. بيش‌ترين درصد از نارسايي وريدي در گروه رتيكولار (39/3 درصد) و كم‌ترين (2/1 درصد) در آتروفي پوست وجود داشت. در شكستگي باز و تروماي با شدت زياد و در زنان، بيش‌ترين اختلال وريدي پوستي مشاهده شد. گذشت زمان و سن بالاي 40 سال در زمان تروما نيز ميزان نارسايي‌هاي وريدي پوستي را افزايش داد. اما بين نوع جراحي و بروز نارسايي وريدي ارتباطي يافت نشد.
استنتاج: بر اساس نتايج مطالعه تعداد سال‌هاي گذشته از تروما (بيش از 4 سال)، جنس زن، سن بالاي40 سال و شكستگي باز با بروز تغييرات وريدي پوستي ارتباط دارد. بنابراين مي‌توان با درمان‌هاي حمايتي در سال‌هاي اوليه بعد از تروما براي افراد در معرض خطر از درد بيماران و هزينه‌هاي درماني بكاهيم.
چكيده لاتين :
Background and purpose: Skin complications may occur in distal tibial fractures in poor skin
and soft tissue conditions and poor blood flow. The aim of this study was to evaluate venous skin changes
one to six years after tibial fractures.
Materials and methods: This cross-sectional study was performed in 140 patients with tibial
fracture who were treated with one of the intramedullary methods of indigo, plaque or external fixator in
Babol Shahid Beheshti Hospital between 2012 and 2017. Patients were thoroughly examined and their
information was collected from the records. Information including number of previous years of trauma,
gender, age at the time of trauma, family history of varicose veins, surgical method, trauma energy
intensity (high, low), and type of fracture (open, closed) were investigated.
Results: The mean age of the patients was 38.85±16.1 years at the time of trauma. Of the total
subjects, 50% developed no skin changes. The highest and lowest rates of venous insufficiency were seen
in patients with reticular veins involvement (39.3%) and those with skin atrophy (2.1%). Most skin
disorders were observed in cases of open fractures, trauma with high severity, and in women. The passage
of time and age over 40 years at the time of trauma increased the rate of venous insufficiency of the skin.
But, no relationship was found between the type of surgery and the possibility of venous insufficiency.
Conclusion: According to this study, number of years after trauma (more than four years), female
gender, age over 40 years, high trauma energy, and open fracture are associated with skin venous
changes. Supportive treatments in early years after the trauma could reduce pain and further treatment
costs.
