نقش كاركردهاي شخصيت در پيش‌بيني مشكلات بين فردي و هيجاني

Role of Personality Functioning in Predicting Interpersonal and Emotional Problems

سابقه و هدف: عامل نقص در كاركردهاي شخصيت (ملاك A) به عنوان يكي از دو ملاك ضروري تشخيص‌گذاري اختلالات شخصيت در DSM-5، شامل مولفه‌هاي خود (هويت و خود جهت‌دهي) و بين‌فردي (همدلي و صميميت) مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش كاركردهاي شخصيت در مشكلات بين‌فردي و هيجاني، انجام شده است. مواد و روش‌ها: پژوهش مقطعي تحليلي حاضر در سال 1398 روي 245 نفر از زنان و مردان واجد شرايط ورود به مطالعه، كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند، در تهران انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي اطلاعات دموگرافيك، فرم كوتاه مقياس سطوح كاركردي شخصيت (LPFS-BF 2.0)، مشكلات بين‌فردي (IIP-32) و مقياس دشواري در تنظيم هيجان (DERS) گردآوري و با استفاده از روش‌هاي ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي سلسله مراتبي تحليل شدند. يافته‌ها: بر اساس نتايج، همبستگي مثبت و معني‌داري در رابطه بين تمامي كاركردهاي شخصيت با مشكلات بين‌فردي و هيجاني به دست آمد (0/01

Background and purpose: Personality functioning impairment (criterion A) is considered as one of the two essential criteria for diagnosing personality disorders in DSM-5. It includes self (identity and self-direction) and interpersonal (empathy and intimacy) components. This study aimed to investigate the role of personality functioning in predicting interpersonal and emotional problems. Materials and methods: A cross-sectional research was conducted in 245 eligible men and women selected by convenience sampling in Tehran, Iran, 2019. Data were collected using a demographic questionnaire, the Level of Personality Functioning Scale (LPFS-BF 2.0), the Inventory of Interpersonal Problems (IIP-32), and the Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS). Data were analyzed applying Pearson correlation coefficient and hierarchical linear regression. Results: Findings showed significant positive correlations between all personality functioning components and interpersonal and emotional problems (P<0.01). Also, hierarchical regression showed that the interpersonal personality functioning (P<0.01) and the subscale of empathy (P<0.01) could significantly predict interpersonal problems. Furthermore, a significant positive relationship was found between interpersonal functioning and emotional problems (P<0.01). In the meantime, the intimacy functioning had a stronger predictive value than empathy (P<0.01). Conclusion: Educational and interventional programs that could improve and adjust communication skills, and enhance empathy and intimacy in personality functioning could be of great help in overcoming interpersonal and emotional problems.