پديد آورندگان :
عاشوري، محمد دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه روان‌شناسي و آموزش افراد با نيازهاي خاص , عابدي، احمد دانشگاه اصفهان - دانشكده علوم تربيتي و روان‌شناسي - گروه روان‌شناسي و آموزش افراد با نيازهاي خاص
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: يكي از مهمترين ملاك هاي تعريف و تشخيص كمتواني ذهني، مشكلات معنادار در رفتارهاي سازشي است. از آن جايي كه بازي يكي از روش‌هاي بهبود رفتار سازشي در كودكان كم توان ذهني است، به نظر مي‌رسد كه انجام يك فراتحليل به روشن ساختن مقدار واقعي اثربخشي مداخلات مبتني بر بازيدرماني بر رفتار سازشي آنها، كمك خواهد كرد. بدين ترتيب مطالعه حاضر با هدف بررسي اثربخشي مداخلات مبتني بر بازيدرماني بر رفتار سازشي كودكان كم‌توان ذهني در ايران انجام شد.
روش: اين پژوهش از نوع فراتحليل است. قبل از تحليل اندازه اثر اختلاف ميانگين‌ها، از روش پريزما براي مشخص كردن درخت تصميم‌گيري استفاده شد. سپس با استفاده از تكنيك فراتحليل، اندازه اثر مداخلات مبتني بر بازيدرماني مشخص شد. 10 مطالعه از 19 مطالعه انجام شده در ايران با كليد واژه‌هاي بازي، بازيدرماني، رفتار سازشي، كم‌توان ذهني، و ناتواني هوشي كه در پايگاه هاي اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي، بانك اطلاعات مقالات علوم پزشكي ايران، پژوهشگاه اطلاعات، گوگل اسكالر، مدارك علمي ايران، و بانك اطلاعات نشريات كشور در سال‌هاي 1387 تا 1396 نمايه شده بودند با توجه به ملاك‌هاي ورود و خروج، گردآوري و فراتحليل شدند. ابزار پژوهش، فهرست وارسي فراتحليل بود و براي تحليل داده‌هاي توصيفي و محاسبه اندازه اثر پژوهش‌ها از نرم‌افزار جامع فراتحليل استفاده شد.
يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه ميزان اندازه اثر اختلاف ميانگين‌ها مداخلات مبتني بر بازيدرماني بر رفتار سازشي 0/65 (0/00001P≤) بود كه بر اساس جدول كوهن (1998)، بالا است.
نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير بالاي مداخلات مبتني بر بازيدرماني مي‌توان گفت اين شيوه مداخله مي‌تواند در بهبود رفتار سازشي كودكان كم‌توان ذهني سهم عمده‌اي داشته باشند و به عنوان روشي مناسب در توانبخشي اين كودكان، مورد استفاده قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Background and Purpose: One of the most important criteria for defining and identifying of intellectual disability is significant problems in adaptive behaviors. Since play is one of the ways to improve adaptive behavior in these children, it seems that conducting a meta-analysis will help determine the actual effect of play-based interventions on their adaptive behavior. Thus, the present study aimed to investigate the effectiveness of interventions based on play therapy on the adaptive behavior in children with intellectual disability in Iran.
Method: This research is a meta-analysis. Prior to analyzing the effect size of the mean differences, the PRISMA method was used to determine the decision tree model. Then, using the meta-analysis technique, the effect size of play-based interventions was determined. 10 of the 19 studies conducted in Iran with the keywords play, play therapy, adaptive behavior, mental retardation, and intellectual disability published at SID, IranMedex, IranDoc, Google Scholar, and Magiran during 2008-2018, were collected according to the entry and exit criteria and analyzed through meta-analysis. The research instrument was a meta-analysis checklist, and comprehensive meta-analysis (CMA) software was used to analyze the descriptive data and effect size of the research.
Results: Findings showed that the effect size of the difference between the meanings of play-based interventions on adaptive behavior was 0.65 (P≤0.00001), which is high according to Cohenchr('39')s table (1998).
Conclusion: Given the high impact of play-based interventions, it can be said that this method of intervention can play a major role in improving the adaptive behavior of children with intellectual disability and can be used as an appropriate method in the rehabilitation of these children.
