تأثير آموزش ذهن آگاهي بر خودنظم بخشي هيجاني و تاب آوري روان شناختي كودكان بدسرپرست

The effect of Mindfulness Training on Emotional Self-Regulation and Psychological Resilience of Unsupervised Children

زمينه و هدف: كودكان بدسرپرست بيش از ساير همسالان در معرض خطر رفتارهاي غيرانطباقي قرار دارند كه در نتيجه به ­كارگيري درمان‌هاي روان‌شناختي براي آنها بسيار ضروري است؛ بنابراين هدف اين­ پژوهش بررسي تأثير ذهن­ آگاهي كودك ­محور بر خودنظم ­بخشي هيجاني و تاب­ آوري روان­ شناختي كودكان بدسرپرست بود. روش: روش پژوهش حاضر، نيمه ­آزمايشي با طرح پيش­ آزمون- پس­ آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري اين مطالعه شامل تمامي كودكان بدسرپرست 9 تا 13 ساله دوره ابتدايي شهر تهران در سال تحصيلي 97-1396 بودند كه تعداد 40 نفر از آنهابه شيوه نمونه ­گيري هدفمند، انتخاب شده به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايدهي شدند. سپس مداخله ذهن‌آگاهي كودك ­محور در طي سه ماه در 10 جلسه 60 دقيقه‌اي به گروه آزمايش ارائه شد و گروه گواه، اين مداخله را دريافت نكرد. همچنين از پرسشنامه‌هاي خودنظم ­بخشي هيجاني (گروس و جان، 2003) و تاب­ آوري كودكان و نوجوانان (انگار و ليبنبرگ، 2009) براي جمع ­آوري داده­ ها استفاده شد. تحليل داده‌هاي به دست آمده با شيوه تحليل كواريانس و با نرم‌افزار آماري SPSS23 انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل داده‌ها نشان داد كه ذهن­ آگاهي كودك­ محور بر خودنظم­ بخشي هيجاني (0/001>P؛ 94/65=F) و تاب‌آوري روان­ شناختي(0/001>P؛ 74/22=F) كودكان بدسرپرست، تأثير مثبت معنادار داشته است. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان چنين نتيجه گرفت كه ذهن‌آگاهي كودك­ محور باعث احساس بدون قضاوت و فراتر از آگاهي در كودكان شده است و در نتيجه تغييرات مثبتي را در افراد نمونه، منجر شده است.

Background and Purpose: Unsupervised children are more at risk for maladaptive behaviors than other peers, and therefore need more psychological therapy compared to their peers. Therefore the objective of the present study was to investigate the effectiveness of child-based mindfulness on emotional self-regulation and psychological resilience of unsupervised children. Method: The method of the present study was semi-experimental with pre-test-post-test design with a control group. The statistical population of this study included all primary unsupervised children aged 9 to 13 in Tehran city in the academic year of 2017-2018. The sample consisted of 40 children from the statistical population who were selected by convenient sampling method and randomly assigned to two experimental and control groups. Then the child-centered mindfulness intervention was presented to the experimental group in ten 60-minute sessions over three months, and the control group did not receive the intervention. The applied questionnaires included Emotional Self-Regulation Questionnaire (Garous and John, 2003) and Children and Adolescents Resilience Scale (Engar and Libenberg, 2009). Data analysis was performed by covariance analysis and SPSS23 software Results: The results of data analysis showed that the effect of mindfulness on emotional self-regulation (P <0.001; F = 94.56) and psychological resilience (P <0.001; F = 74.22) in unsupervised children, was positive. Conclusion: Based on the findings of the present study, it can be concluded that the child-based mindfulness has caused feelings without judgment and beyond consciousness in children, and as a result, has led to positive changes in the sample.