شيوع سرمي تب‌مالت در كاركنان دامپزشكي استان لرستان با روش اليزاي غيرمستقيم در سال هاي1397-1398

مقدمه: تب‌مالت يكي از شايع‌ترين بيماري هاي زئونوز بين انسان و دام است كه در بسياري از كشور‌هاي خاورميانه از جمله ايران به عنوان معضل بهداشتي و اقتصادي مورد توجه ويژه قرار دارد. انسان در نتيجه تماس مستقيم با حيوانات آلوده يا فرآورده‌هاي لبني آلوده دامي به اين بيماري مبتلا مي‌شود. شيوع اين بيماري در بين كاركنان دامپزشكي به عنوان يكي از گروه‌هاي در معرض خطر بيشتر ديده مي‌شود. اين مطالعه با هدف اصلي تعيين ميزان شيوع سرمي بروسلا در كاركنان دامپزشكي استان لرستان با روش اليزاي غيرمستقيم صورت گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت مقطعي توصيفي از دي ماه 1397 تا خرداد 1398 انجام شد. در مجموع 92 نمونه سرم كاركنان دامپزشكي كه سابقه تماس با دام داشتند به صورت تصادفي از نظر حضور آنتي‌بادي عليه بروسلا به‌وسيله كيت تجاري آزمايش شدند. يافته ها: از مجموع نمونه‌هاي سرمي مورد آزمايش در اين مطالعه، 72 نمونه (78/27 درصد) مثبت، 18 نمونه (19/56 درصد) منفي، 2 نمونه (2/17 درصد) مشكوك بود. طبق نتايج مطالعه حاضر ميزان شيوع سرمي تب‌مالت در بين كاركنان دامپزشكي استان لرستان درصد بالايي را به خود اختصاص مي‌دهد. بحث و نتيجه گيري: استان لرستان يكي از مناطق آندميك تب‌مالت است و ميزان شيوع سرمي در كاركنان دامپزشكي به عنوان يكي از گروه‌هاي در معرض خطر بيماري بر اساس اين مطالعه بسيار بالا است. بنابراين ضروري است كه با كنترل و پيشگيري بيماري در حيوانات از وقوع بيماري در بين جمعيت انساني جلوگيري كرد.