پيش بيني پرخاشگري كودكان بر اساس خشونت خانگي و الگوهاي ارتباطي

Prediction of Aggression in Children based on Domestic Violence and Communication Patterns

زمينه و هدف: يكي از مشكلات رفتاري شايع كودكان در سال­هاي اخير پرخاشگري به شكل­هاي مختلف است. محيط زندگي كودك و رويارويي با الگوهاي رفتاري موثر، نقش مهمي در شكل­ گيري رفتار كودك دارد. با توجه به ضرورت شناخت دقيق عوامل مؤثر بر رفتارهاي پرخاشگرانه، پژوهش حاضر با هدف پيش ­بيني پرخاشگري كودكان بر اساس خشونت خانگي و الگوهاي ارتباطي انجام شد. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري اين مطالعه شامل تمامي دانش ­آموزان دختر و پسر مقطع ابتدايي مدارس دولتي شهر شيراز در سال تحصيلي 98-99 بود كه 136 دانش­ آموز به روش نمونه ­گيري خوشه اي چندمرحله ­اي به عنوان نمونه مورد مطالعه، انتخاب شده اند. پرسشنامه پرخاشگري (باس و پري، 1992)، پرسشنامه خشونت خانگي (ادلسون، جانسون و شين، 2007) و پرسشنامه الگوهاي ارتباطي خانواده (ريچي و فيتزپاتريك، 1990) به عنوان ابزارهاي اين پژوهش براي جمع­ آوري داده­ ها، استفاده شدند. داده­ ها با استفاده از نرم افزار Spss22 و با روش­ هاي ميانگين، انحراف استاندارد، و تحليل رگرسيون، تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج تحليل رگرسيون گام به گام نشان داد كه تركيب سه متغير رويارويي با مشاجره والدين، رويارويي با خشونت در محله يا مدرسه، و جهت­ گيري همنوايي، بهترين پيش ­بيني­ كننده پرخاشگري كودكان هستند كه در مجموع 65 درصد واريانس آن را تبيين مي­ كنند. نتيجه­ گيري: بر اساس يافته ­هاي اين مطالعه مي­ توان نتيجه گرفت كه پرخاشگري كودكان به وسيله عواملي هم در سطح خانواده مانند مشاجره والدين و هم در سطح خارج از خانه مانند محيط مدرسه، قابل تبيين است. استلزامات نتايج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.

Background and Purpose: During the recent years, different types of aggression have been one of the most common behavioral problems in children. The surrounding environment and exposure to effective behavioral patterns play important roles in shaping the child’s behavior. Considering the necessity of having exact knowledge of the factors influencing the aggressive behaviors, the present research was conducted to predict the aggression in children based on domestic violence and communication patters. Method: The research was a descriptive-correlational study. The study population included all the male and female students of the public primary schools in Shiraz in the academic year of 2019-2020. A sample of 136 students was selected by multi-stage cluster sampling. Aggression Questionnaire (Buss & Perry, 1992), Child Exposure to Domestic Violence Scale (Edleson, Johnson, & Shin, 2007) and Family Communication Patterns Questionnaire (Ritchie & Fitzpatrick, 1990) were used to collect the data. By using SPSS Statistics 22, data were analyzed by mean, standard deviation, and regression analysis. Results: Results of regression analysis showed that combination of childrenchr('39')s exposure to parental conflict, exposure to violence in school or neighborhood, and conformity orientation is the best predictor of aggression in children, which explains 65% of its variance in total. Conclusion: Based on the results of this study, it can be concluded that aggression in children can be explained by factors in the family like parental conflict and factors outside the family like the school environment. Implications of the results obtained are discussed in the article.