بررسي اثرات همزمان پلي فنل سيننتين و پرتوهاي يونيزان بر سلول هاي سرطان سينۀ انساني MDA-MB-231

سرطان پستان يكي از شايع­ ترين بدخيمي­ ها ميان زنان و بعد از سرطان ريه دومين علت مرگ در زنان مي­ باشد. از مهم­ ترين كاربرد­هاي پرتوها مي­توان به پرتودرماني سلول­هاي سرطاني اشاره كرد. بيماراني كه تحت اشعه قرار دارند، ممكن است با عود سرطان روبه­ رو شوند. استفاده از درمان­هاي تركيبي پلي­ فنل­ هاي گياهي(سيننستين) به همراه پرتو درماني به علت استفاده از دوزهاي درماني كمتر، سبب كاهش سميت سيستميك درمان­هاي رايج سرطان مي­شود. روش بررسي: براي ارزيابي مدت­زمان دو برابر شدن و به­ دست آوردن مدت­زمان تيمار سلول­ ها منحني رشد رسم گرديد. با بهره­ گيري از تستMTT ، اثر سميت داروي سيننستين بر روي رشد اين ردۀ سلولي مشخص گرديد. به­ منظور بررسي مرگ توليد مثلي سلول­هاي سرطاني، قبل از تيمار با پلي­ فنل، بعد از استفاده از پرتوهاي يونيزان و بعد از استفاده از درمان تركيبي از تست كلوني­زايي استفاده شد. يافته­ ها: مدت­زمان دو برابر شدن ردۀ سلولي MDA-B-231، 39/24 ساعت است. داروي سيننستين به­ تنهايي يك داروي مؤثر براي درمان ردۀ سلوليMDA-MB231 بوده است و با افزايش غلظت دارو ميزان آسيب به بافت­ هاي سرطاني بيشتر شده است. مناسب­ ترين زمان براي درمان سلول­ هاي آسيب­ ديده 48 ساعت مي­ باشد و غلظت كشندگي اين دارو 0/1 ميكرومولار است. درمان تركيبي پرتو و پلي­فنل سيننستين باعث كاهش راندمان كشت شده است. نتيجه­ گيري: اين دارو در حضور پرتو خاصيت حساسيت پرتويي داشته است. در صورتي­ كه حساس­ كنندۀ پرتويي به مواد شيميايي همزمان استفاده شوند، اثرات كشندۀ پرتوها را افزايش مي­دهند.