بررسي عوامل روانشناختي زمينه‌ساز در ورود بيماران مبتلا به ام اس به مرحله پيشرونده ثانويه: يك مطالعه كيفي

مقدمه: يكي از شايع‌ترين دغدغه‌هاي بيماراني كه از مالتيپل اسكلروز رنج مي‌برند، تأخير در شروع فاز پيشرونده ثانويه مي‌باشد. عوامل روانشناختي در تشديد و يا عود علايم بيماري نقش دارند. مطالعه حاضر با هدف شناسايي عوامل روانشناختي زمينه‌ساز در ورود بيماران مبتلا به ام اس به مرحله پيشرونده ثانويه انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش كيفي، 13 مشاركت‌كننده كه از ام اس پيشرونده ثانويه رنج مي‌بردند با روش نمونه‌گيري هدفمند در بيمارستان سينا، تهران، ايران انتخاب شدند. مطالعه حاضر بر اساس رويكرد تحليل محتواي كيفي انجام شده است. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع‌آوري شد. يافته‌ها: درون‌مايه اصلي ساز و كارهاي بنيادين كه شامل 2 زيرمقوله باورهاي مركزي و صفات شخصيتي و 10 مفهوم بود. ساز و كارهاي بنيادين، يك مفهوم انتزاعي است و اين درون‌مايه مي‌تواند مقوله‌ها را براي توضيح كل يافته‌ها به هم نزديك كند. زيرمقوله اصلي باورهاي مركزي، دربرگيرنده باور بي‌ارزشي و دوست داشتني نبودن، باور به شانس و سرنوشت، باور ناامن بودن دنيا، باور درماندگي و طرحواره ايثار و فداكاري بود. علاوه بر اين زيرمقوله صفات شخصيتي شامل ناارزنده‌سازي خود، شخصيت وابسته، شخصيت خودشيفته، تكانشگري و شتابزدگي و عدم تحمل ابهام بود. نتيجه‌گيري:‌ يافته‌ها نشان داد عوامل روانشناختي زمينه‌ساز ورود به مرحله پيشرونده ثانويه ام اس بر اساس باورهاي مركزي است. علاو بر اين صفات شخصيتي عواملي پيچيده، فراگير و چند بعدي هستند.