بررسي و مقايسه تاثير تزريق وريدي و داخل كاف هيدروكورتيزون بر فرواني و شدت سرفه بدنبال استفاده از لوله تراشه در بيهوشي اعمال جراحي باز شكستگي هاي اندام انتهايي

Effect of Intravenous and Intra-Cuff Hydrocortisone on the Frequency and Severity of Coughs after Endotracheal Tube Insertion: A Randomized‐ Controlled Trial

مقدمه: سرفه از عوارض شايع پس از بيهوشي است كه منجر به عوارض جدي و خطرناك مي گردد. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تأثير تزريق وريدي و داخل كاف هيدروكورتيزون در كاهش شدت سرفه پس از بيهوشي عمومي صورت گرفت. مواد و روشها: در مطالعه كارآزمايي باليني حاضر، 135 بيمار شكستگي اندام انتهايي انتخاب و بطور تصادفي در گروه A، B و C قرار گرفتند. پس از لوله گذاري تراشه، در گروه A، مقدار 100 ميليگرم هيدروكورتيزون رقيق شده وريدي تزريق شد. در گروه B كاف لوله تراشه با 100 ميلي گرم هيدروكورتيزون رقيق شده با 5سي سي آب مقطر و براي گروه C نيز كاف لوله تراشه به مقدار 5-10 سي سي با آب مقطر پر شد. فراواني و شدت سرفه با مقياس درد، 2، 6 و24 ساعت بعد از بيهوشي اندازه گيري شد. يافته ها: در گروه هيدروكورتيزون وريدي 2و 6 ساعت بعد از بيهوشي، فراواني يكسان سرفه (4/35%) و 24 ساعت بعد از بيهوشي، كاهش سرفه (2/17%) بدست آمد كه در مقايسه با كنترل، كاهش سرفه مشاهده گرديد هر چند كه اين كاهش معني دار نبود . در گروه هيدروكورتيزون داخل كاف، 2 ساعت بعد از بيهوشي، در گروه آزمون (6/67%) نسبت به گروه كنترل (6/82%)، فراواني سرفه كاهش نشان داد و اين ميزان در 6 ساعت بعد از بيهوشي در گروه آزمون (8/83%) نسبت به گروه كنترل (4/55%)، افزايش و در 24 ساعت بعد از بيهوشي در گروه آزمون و كنترل، فراواني يكسان (0%) در بروز سرفه مشاهده گرديد هر چند كه اين تغييرات نيز معني دار نبود . نتيجه گيري: استفاده از دارو به دو روش داخل تراشه و وريدي به طور معني دار، مزيتي در كاهش سرفه نسبت به گروه كنترل نشان نداد.

Introduction: Cough is a common complication after anesthesia and can lead to serious complications. This study was carried out to evaluate the effect of intravenous and intracuff hydrocortisone on the severity of cough after anesthesia using an endotracheal tube. Methods: In this RCT study, 135 patients were selected and randomly assigned to groups A, B and, C group. After intubation, in group A, 100 mg of diluted hydrocortisone with 5 mL of distilled water was injected Intravenously (IV) in group B; the endotracheal tube cuff was filled with 100 mg of hydrocortisone and for group C, the cuff was filled by 5 to 10 mL of distilled water. Frequency and severity of cough using VAS at 2, 6, and 24 hours after anesthesia was measured. Results: No significant difference was revealed in the frequency of cough at 2, 6, and 24 hours after anesthesia in all 3 groups (P>0.05). In the group that received hydrocortisone intravenously, at 2 and 6 hours after anesthesia, equal frequency of cough (4.35%) and at 24 hours after anesthesia, reduced frequency of cough (2.17%) was observed compared with the control group. However, this decrease was not significant. In the cuff hydrocortisone group, at 2 hours after anesthesia, in the experimental group (6.67%) compared to the control group (6.82%) decreased frequency of cough, and at 6 hours after anesthesia in the experimental group (8.83%) compared to the control (4.55%) increased frequency of cough, and at 24 hours after anesthesia, the same frequency of cough (0%) was observed. However, this change was not significant. Conclusions: Using intravenous hydrocortisone and intra-cuff hydrocortisone there was no significant benefit in reducing frequency of cough, compared to the control group.