كاربرد اعجازگونه «سمع و ابصار» در قرآن از منظر فيزيولوژي

تكرار معني دار عبارت «سمع و الابصار» در آيات قرآن كريم، قرن‌هاست پرسش بي پاسخي را براي مفسران مطرح كرده است كه چرا خداوند شنيدن را به شكل مفرد و ديدن را به شكل جمع آورده است؟ ما در پي پاسخ اين پرسش، به مطالعه مسيرهاي عصبي سيستم شنوايي و بينايي در مغز پرداخته و با مقايسه اين دو با يكديگر، راز آن را فاش مي كنيم. اين نوشتار حكمت و علت اين طرز بيان قرآن كريم را از نگاه آناتومي و فيزيولوژي اعصاب حواس بينايي و شنوايي آشكار مي كند. به اين ترتيب كه: وقتي‌كه صدا به گوش‌ها مي رسد؛ پيام حسي در حلزون گوش‌ها ايجاد مي‌شود؛ هر دو گوش تقريباً در همان ابتداي راه، پيام‌هاي صوتي خود را با يكديگر همسفر كرده و از طريق دو مسير موازي در ساقه مغز به‌سوي هر دو نيمكره مخ ارسال مي كنند. به‌طوري‌كه هر دو نيمكره مخ، از هر دو گوش پيام دريافت مي كند. اين در حالي است كه نيمي از پيام حس بينايي كه در شبكيه هر چشم ايجاد مي شود؛ به نيمكره مخالف مي رود. به گونه‌اي ‌كه درنهايت، نيمكره راست مخ، نيمه چپ ميدان ديد را مي بيند؛ و نيمكره چپ، نيمه راست ميدان ديد را. به‌عبارت‌ديگر، دو نيمكره مخ، دو صحنه متفاوت را مي بينند؛ اما يك‌صداي واحد را مي شنوند! همچنين در سيستم بينايي نه‌تنها پيام‌هاي دو چشم همراه نمي‌شوند؛ بلكه هر چشم، حتي براي انتقال رنگ‌ها، حركات و شكل‌هايي كه مي بيند، از مسيرهاي جداگانه اي استفاده مي كند كه در قشر بينايي مخ از بيش از دوازده منطقه تخصصي براي پردازش داده هاي مختلف شبكيه استفاده مي شود. بنابراين با توجه به يافته هاي علمي چند دهه ي اخير، بي شك تكرار عمدي لفظ «سمع و الابصار» در قرآن كريم يكي از معجزات اين كتاب مقدس است.