آبروانه (رودآب) كانالي زير زميني براي انتقال آب (مطالعه موردي: روستاي نوده انقلاب شهرستان خوشاب)

با توجه به خشكي ايران تامين آب با سيستمهاي پيچيده اي روبرو بوده است و حفظ پايداري اين سيستمهاي زيستي، مديريتي جامع مي طلبد. ايرانيان از سيستم هاي متنوع انتقال و استحصال آب استفاده مي كرده اند كه در زمان خود منحصر به فرد بوده و به فكر استفاده بهينه از فنون بهره برداري از آبهاي زيرزميني و ترويج آموزش بيشتر در اين زمينه بوده اند. برخي از اين روش ها كاملا بومي بوده و مشابه آن در ديگر قسمتها مشاهده نشده است. يكي از اين روشها احداث آبروانه مي باشد كه در روستاي نوده انقلاب چند نمونه از آن مورد استفاده قرار گرفته است. اين پژوهش بنا دارد با روش مطالعه توصيفي موردي و مقايسه اي و با استفاده از اسناد و نقشه هاي مختلف و نيز نرم افزارهاي جغرافيايي همچون GIS، آبروانه را از حيث روش احداث، خصوصيات، مزايا و معايب آن بررسي و معرفي نمايد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه روش احداث آبروانه بر خلاف قنات از بالادست بوده و مهمترين استفاده از آبروانه انتقال آب از رودخانه كنار مخروط افكنه بر روي سطح آن مي باشد. مزايايي آبروانه عبارتند از: تبخير كمتر، نفوذ كمتر آب به زمين، هدر رفت كمتر آب، هزينه كمتر براي انتقال آب نسبت به روشهاي ديگر، عدم آلودگي زيست محيطي و رونق كشاورزي و دامپروري. اين روش با حفر چاههاي عميق و خشكسالي كم كم از ياد رفته است و يكي از ابتكارات بشري دارد به دست فراموشي سپرده مي شود.