بازتاب قرآن و حديث در اشعار شيخ نجم ‌الدّين رازي

دوره‌اي كه نجم الدين رازي در آن مي‌زيسته، دوره‌اي است كه ادب فارسي از حيث تأثيرپذيري از قرآن و حديث و ادب عربي در اوج و شكوفايي است. بي‌گمان «مرصاد العباد» و ديگر آثار جاودانه شيخ نجم‌الدين رازي، عارف برجسته قرن هفتم هجري، بايد از مظاهر تجلّي معارف اسلامي و ادب عربي در شعر فارسي محسوب گردد. نجم الدين رازي به مخازن غني و سرشار قرآن و حديث شوقي وافر داشت و از احاديث منقول از پيامبر اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) در جهت بيان مقاصد خود بهره جسته است. او در ضمن طرح و شرح آموزه‌هاي عرفاني خود، گهگاه اشعاري نيز سروده و جهت تلطيف بحث، در لابه‌لاي مطالب جاي داده است. مطالعه در اين اشعار نشان مي‌دهد كه اگرچه اين اشعار، به لحاظ زيبايي‌هاي شعري، در حدّ متوسط است، امّا تجلي قرآن و حديث در آن هويداست. وي به شدّت تحت تأثير قرآن كريم بوده و از گنجينه احاديث نبوي نيز بهره كافي داشته است.