رابطه ويژگي هاي شخصيتي و هوش معنوي با رضايت شغلي كاركنان مدارس ابتدايي شهرستان محمود آباد

The Relationship between Personality Traits and Spiritual Intelligence with Job Satisfaction of Elementary School Staff in Mahmoodabad County

هدف اين پژوهش بررسي رابطه ويژگيهاي شخصيتي و هوش معنوي با رضايت شغلي كاركنان مدارس ابتدايي شهرستان محمود آباد است. روش اجراي اين پژوهش توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري آن شامل 365 نفر از كاركنان مدارس ابتدايي شهرستان محمود آباد ميشود كه بر اساس جدول كرجسي مورگان حجم نمونه 186نفر به روش تصادفي ساده انتخاب گرديده است. ابزار جمع آوري داده ها، سه پرسشنامه استاندارد پنج عاملي FFI- NEO مك كري و كاستا 1985 و هوش معنوي كينگ (SISRI) 2008 و رضايت شغلي ويسوكي و كروم(JDI) 1994 بود. پايايي و قابليت اعتماد پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ، براي پرسشنامه اول 85/0=α و براي پرسشنامه دوم84/0=α و پرسشنامه سوم89/0=α به دست آمد. براي تعيين روايي و اعتبارپرسشنامه، از نظرات استاد راهنما استفاده شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه بين ويژگيهاي شخصيتي و مولفه هاي آن، با رضايت شغلي كاركنان مدارس، رابطه مستقيم وجود دارد. اما بين مولفه روانجوري با رضايت شغلي، رابطه منفي و معكوس وجود دارد. بين هوش معنوي و ابعاد آن (تفكر وجودي انتقادي، ايجاد معناي شخصي و بسط حالت آگاهي) با رضايت شغلي كاركنان مدارس رابطه مستقيم و مثبت معنيدار وجود دارد. ميان مولفه آگاهي متعالي، با رضايت شغلي كاركنان مدارس، رابطه معنيداري وجود ندارد. براساس نتايج تحليل رگرسيون،تاثير متغيرهاي ويژگيهاي شخصيتي و هوش معنوي بر ميزان رضايت شغلي معنيدار است. متغير ويژگي شخصيتي با ضريب تأثير 61,0 از ضرايب تأثير رگرسيون استاندارد شده و معنادار بر متغير وابسته رضايت شغلي مشهود است. همچنين متغير هوش معنوي (با ضريب تأثير 41,0 بر ميزان رضايت شغلي تاثيرگذار است.

not abstract