بررسي تكرار در قرآن از كتاب راهنماي قرآن Blackwell

نقد و بررسي و پاسخگويي به آراء خاورشناسان در خصوص قرآن كريم، همواره يكي از دغدغه‌هاي قرآن‌پژوهان مسلمان بوده است. در اعتقاد مسلمانان، قرآن كلام الهي است و كلام و متن آن از حجيت كامل برخوردار است؛ امّا مستشرقان ضمن عدم پذيرش اين مطلب، شبهاتي را درباره متن قرآن كريم مطرح مي‌كنند. ازجمله شبهات مستشرقان اين است كه تكرار آيات قرآن را دليلي بر غير وحياني بودن قرآن دانسته اند؛ زيرا به‌باور آنان، تكرار در قرآن موجب آشفتگي، عدم انسجام و ابهام در متن قرآن شده است. چنين استنتاجي مسبوق به عوامل متعددي است از جمله: پيش‌فرض غيروحياني بودن قرآن، مراجعه ناقص به قرآن، برداشت سليقه اي از متن قرآن و بي‌توجهي به شيوه‌هاي بياني و اهداف تربيتي قرآن كريم از تكرار آيات؛ زيرا اهداف تربيتي، تعيين‌كنندۀ شيوه هاي بياني قرآن، آن هم مطابق با مقتضاي حال مخاطبان و موقعيت‌هاي بياني كلام است. ازآنجاكه هدايت و تربيت از اهداف مهم قرآن كريم است، تكرار به‌عنوان يكي از شيوه‌هاي كارآمد تربيت در قرآن مورد اهتمام قرارگرفته و اهدافي همچون تحريك و تحريض، تنبيه و تذكر، تثبيت، تلقين، تهديد، هشدار و الگوسازي را مورد توجه قرارداده است. آنچه مي توان گفت اين است كه تكرار يك موضوع، در هر موضع، رسالتي ويژه برعهده داشته و هدفي خاص را پي مي‌گيرد كه تنها با شناخت زبان قرآن ولطايف و اشارات آن و نيز درك اهداف و شيوه هاي بياني قرآن مي توان بدان راه يافت.در اين پژوهش، گردآوري اطلاعات به روش اسنادي ـ كتابخانه‌اي همراه با تحليل محتوا است.