مباني نظام طبقاتي هندو و جنبش‌هاي عرفاني منتقد آن (ناينمارها)

جامعۀ هند از ديرباز تحت سلطه نظام طبقاتي سختگيرانه‌اي قرار داشت كه در متون ديني و آموزه‌هاي دوره «وِدَه‌اي» ريشه دارد. اهميت و تأثير اين سلسله‌مراتب اجتماعي تا حدي بود كه تقريباً همه جريان‌ها و فِرَق ديني و فكري هندو در همين ساختار رشد كرده و به‌نوعي آن را پذيرفته بودند. اما معدود انديشه‌هايي اين ساختار را باور نداشتند و از آن تخطي كردند؛ مانند طريقت «بَهكتي» سنت شيواپرستي جنوب هند كه توسط شصت‌وسه تن از قديسين شيوايي يا «ناينمارها» شكل گرفته بود و يكي از تأثيرگذارترين جريان‌هاي مردمي در سده‌هاي ميانه بود. بسياري از اين قديسين از طبقات پايين جامعه بودند و طي حدود سه سده‌ آموزه‌هايي را ترويج كردند كه به شكل‌گيري «جنبش بَهكتي» منجر شد. از بارزترين ويژگي‌هاي آنان مي‌توان به عدم پايبندي به ساختار طبقاتي و برابري انسان‌ها اشاره كرد. بررسي مباني كاست‌باوري و ديدگاه‌هاي مخالف، آن به‌ويژه «بَهكته‌ها» و «ناينمارهاي شيوايي»، پرسش‌هاي اصلي اين نوشتار را تشكيل داده است.