شناسايي آسيب‌هاي بين فردي زوجي زنان داراي اضطراب دلبستگي

تحقيق حاضر با هدف مطالعه‌ي كيفي آسيب‌هاي بين فردي زوجي زنان داراي اضطراب دلبستگي انجام شد. جامعه آماري كليه زنان داراي اضطراب دلبستگي و همسرانشان بود كه به دليل مشكلات زناشويي در سال 1398-1397 به مراكز مشاوره سطح شهر اصفهان مراجعه نمودند؛ همچنين كليه متخصصان و درمانگران كه نسبت به اضطراب دلبستگي و پيامدهاي آن تبحر داشتند و متون، مقالات و كتب علمي مرتبط با موضوع اضطراب دلبستگي، مشكلات در روابط بين فردي زوجي زنان داراي اضطراب دلبستگي نيز بودند. 10 زن به روش نمونه گيري هدفمند از بين كساني كه بيشترين نمره را در زيرمقياس اضطراب دلبستگي مقياس تجارب در روابط نزديك برنان و همكاران (1998، به نقل از وي، راسل و زاكاليك، 2005) كسب نموده بودند، به همراه همسرانشان انتخاب گرديدند. براي جمع آوري داده‌ها از مصاحبه نيمه ساختاريافته و براي تحليل يافته‌ها از روش تحليل تماتيك استفاده شد. يافته‌ها به طور كلي شامل 10 زير مقوله بود كه با توجه به شباهت‌ها و تفاوت‌ها و مقايسه محتواي مقوله‌ها، در 3 مقوله‌ي اصلي آسيب‌هاي هيجاني، آسيب‌هاي ارتباطي و آسيب‌هاي عملكردي طبقه‌بندي شدند. نتايج تحقيق نشان داد شناسايي آسيب‌هاي بين فردي زوجي زن داراي اضطراب دلبستگي و ارائه راهكارهاي پيشگيرانه و درماني متناسب با هر آسيب مي‌تواند كمك بزرگي باشد در جهت پايداري روابط زوجين، افزايش رضايتمندي زناشويي و ارتقاء سلامت جامعه.-