اثربخشي زوج درماني تلفيقي به روش دايمند بر بهزيستي روانشناختي و تعارض زناشويي زوجين بعد از تولد اولين فرزند

هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي زوج درماني تلفيقي به روش دايمند بر بهزيستي روانشناختي و تعارض زناشويي بعد از تولد اولين فرزند زوجين شهرستان اهواز بود. بر اين اساس، سه زوج به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. در اين پژوهش از طرح تجربي تك موردي از نوع خط پايه چندگانه استفاده شد. زوج درماني تلفيقي به روش دايمند در سه مرحله خط پايه، مداخله و پيگيري انجام شد و زوجين به مقياس بهزيستي روانشناختي و مقياس تعارض زناشويي كانزاس پاسخ دادند. داده ها به روش ترسيم ديداري، شاخص تغيير پايا (RCI) و فرمول درصد بهبودي تحليل شدند. نتايج اين پژوهش نشان داد زوج درماني تلفيقي به روش دايمند باعث كاهش معنادار تعارضات زناشويي شد ولي بر بهزيستي روانشناختي زوجين تاثير معنادار نداشت. زوج درماني تلفيقي به روش دايمند مي تواند براي تسهيل انتقال زوجين به مرحله والدگري موثر باشد و خانواده درمانگران مي توانند از اين روش درماني براي بهبود روابط زناشويي زوجين ايراني استفاده كنند.