بررسي واژگاني ترجمه‌هاي حداد عادل، معزي و انصاريان در آياتي از جزء 29 و 30 قرآن‌كريم با تكيه بر نظريه سطح معنايي- لغوي گارسس

يكي از شاخه هاي نقد ترجمه، ارزيابي ترجمه به منظور تشخيص سطح كيفي آن است؛ از جمله الگوهاي ارائه شده در اين نوع ارزيابي و نقد، الگوي نقد ترجمه گارسس است كه به سبب دارا بودن مؤلفه هاي تعيين ميزان قابليت وكيفيت متون ترجمه و ميزان مطابقت آن ها با متن مبدأ، مي تواند الگويي مناسب براي نقد ترجمه هاي قرآن كريم نيز باشد. پژوهش حاضر در نظر دارد تا انتخاب هاي واژگاني ترجمه حداد عادل، معزي و انصاريان را از آيات جزء 29 و30 قرآن كريم، طبق مدل پيشنهادي گارسس در سطح معنايي لغوي، مورد نقد و ارزيابي قرار دهد و به اين سؤال پاسخ گويد كه ميزان تطابق ترجمه هاي حداد عادل، معزي و انصاريان با روش گارسس در سطح معناييلغوي تا چه حد بوده است؟ مهمترين يافته هاي اين پژوهش كه به روش توصيفي تحليلي با هدف ارزيابي ميزان برابري متن مبدأ با مقصد صورت گرفته، بيانگر اين است كه واژگان ترجمه هاي مذكور از نظر مؤلفه هاي گارسس، قابل نقد و ارزيابي است به گونه اي كه ترجمه هاي هر يك از مترجمان يا توضيحي (توضيح تفسيري و واژگاني) است و يا موارد بي شماري از همانندي و معادل سازي و قبض و بسط نحوي و انتقال ابهام را در خود دارند. بررسي ميزان مطابقت ترجمه ها با سطح معنايي لغوي الگوي گارسس نشان مي دهد كه ترجمه انصاريان در همه اين سطح به جز قبض نحوي بيشترين مطابقت را با سطح معنايي لغوي دارد و در درجه دوم ترجمه حداد عادل به ميزان متوسط از اين سطح كاربست را دارا بوده به گونه اي كه همه اين سطح در ترجمه وي مشاهده مي شود و در نهايت، ترجمه معزي به دليل تحت اللفظي بودن به جز قبض نحوي كه بالاترين مطابقت را داراست، در موارد ديگر كمترين كاربست را از الگوي گارسس داشته است.