اثر دور آبياري و ميزان كود نيتروژن بر عملكرد دانه و اجزاي عملكرد برنج (.Oryza sativa L) رقم هاشمي

كمبود آب آبياري از مسائل مهمي است كه زراعت برنج را در دنيا و استان گيلان تحت تاثير قرار داده است. يكي از راهكارهاي جبران كمبود آب در زراعت برنج، استفاده از روش آبياري تناوبي است. در اين روش ساير فعاليت هاي زراعي از جمله مصرف كود نيز تحت تاثير قرار مي گيرند. اين آزمايش به منظور تعيين ميزان بهينه كود نيتروژن در دورهاي آبياري در برنج رقم هاشمي در سال هاي 1394 و 1395 در موسسه تحقيقات برنج كشور در رشت به صورت كرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار اجرا شد. آبياري در پنج سطح (غرقاب دائم و آبياري تناوبي 5، 8، 10 و 15 روز) در كرت هاي اصلي و ميزان كود نيتروژن در شش سطح (صفر، 30، 45، 60، 75 و90 كيلوگرم نيتروژن در هكتار) در كرت هاي فرعي قرار داده شدند. نتايج نشان داد كه اثر تيمارهاي آبياري و ميزان كود نيتروژن بر ارتفاع بوته، تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه هاي پر و پوك در خوشه ، وزن 1000 دانه، عملكرد دانه و زيست توده معني دار بودند. عملكرد دانه در تيمار آبياري با دور پنج روز (3278 كيلوگرم در هكتار) نسبت به ساير تيمارهاي آبياري به طور معني داري بيشتر بود. بيشترين عملكرد دانه (3388 كيلوگرم در هكتار) نيز از تيمار 90 كيلوگرم نيتروژن در هكتار به دست آمد. ميزان آب آبياري در تيمار آبياري با دور پنج روز نسبت به غرقاب دائم 379 مترمكعب در هكتار كمتر بود. با توجه به اين كه حداكثر عملكرد دانه (4355 كيلوگرم در هكتار) از تركيب آبياري پنج روز و مصرف 90 كيلوگرم نيتروژن در هكتار به دست آمد و اين تركيب بيشترين بهره وري آب (688 گرم دانه بر متر مكعب) را نيز داشت، مي تواند به عنوان يك يافته مهم محسوب شده و براي شاليزارهاي با بافت سنگين استان گيلان قابل توصيه است.