تعيين الگوي مكاني درختان با استفاده از داده‌هاي ماهواره‌اي، طبقه‌بندي شيءپايه و تابع O-ring (مطالعۀ موردي: جنگل سنگده شهرستان ساري)

تعيين الگوي مكاني درختان به‌عنوان يكي از شاخص‌هاي مهم ساختاري جنگل، در شناسايي فرايندهاي بوم‌شناختي و پايش آن در سال‌هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. از سويي تعيين اين پارامتر ساختاري با استفاده از تصاوير ماهواره‌اي تأثير بسياري در كاهش هزينه‌هاي آماربرداري و سهولت ارزيابي مديران جنگل خواهد داشت. در اين تحقيق، الگوي مكاني درختان در جنگل‌هاي طبيعي فريم استان مازندران با استفاده از طبقه‌بندي تصاوير ماهواره‌اي تعيين شد. به اين منظور ابتدا برخي مشخصات درختان همچون نوع گونه، قطر برابرسينه، قطر تاج، روشنه‌ها و موقعيت مكاني درختان به‌صورت صددرصد در 12 پلات مربعي يك‌ هكتاري اندازه‌گيري شد. از سوي ديگر داده‌هاي سنجندۀSPOT-7  با توجه به قدرت تفكيك مكاني و طيفي انتخاب شد و پس از تصحيحات هندسي و راديومتريك، با استفاده از روش طبقه‌بندي شي‌ء‌پايه، تاج‌پوشش درختان و روشنه‌ها تفكيك و مركز ثقل تاج درختان، به‌عنوان موقعيت مكاني تك‌پايه‌ها استخراج شد. سپس، الگوي مكاني پراكنش پايه‌ها در آماربرداري زميني و استخراج‌شده از تصوير ماهواره‌اي توسط تابع O-ring تعيين و با يكديگر مقايسه شد. نتايج تحقيق نشان داد كه تفكيك تاج درختان از روشنه‌ها با دقت 91 درصد و ضريب كاپاي 0/7 و الگوي مكاني درختان در تصاوير ماهواره‌اي، مشابه آماربرداري زميني و به‌صورت تصادفي تعيين شد. به‌طور كلي، تصاوير SPOT-7 و روش طبقه‌بندي شيءپايه، قابليت مناسبي در تعيين الگوي مكاني پايه‌هاي درختان جنگلي دارند.