مدل‌سازي و طراحي بسترهاي آكنده دوار با استفاده از روش‌هاي هوش مصنوعي

در سال‌هاي اخير توانايي بسترهاي آكنده دوار در غبارزاديي از گازها مورد توجه صنايع مختلف قرار گرفته است. از سوي ديگر به دليل پيچيدگي‌هاي فراوان اينگونه بسترها، به‌كارگيري ديناميك سيالات محاسباتي در طراحي و مدل‌سازي آنها بسيار دشوار خواهد بود. از همين رو در پژوهش حاضر، عملكرد روش‌هاي هوش مصنوعي در طراحي اين تجهيزات مورد بررسي قرار گرفت. بر اين اساس، ابتدا با بكارگيري ۵۶۱ داده تجربي، سامانه‌اي مبتني بر شبكه‌هاي عصبي مصنوعي توسعه داده شد. در اين سامانه ويژگي‌هاي طراحي و شرايط كاري بستر بعنوان ورودي، و بازدهي بستر بعنوان خروجي مدل در نظر گرفته شد. عملكرد سامانه نيز مورد ارزيابي كيفي و كمي قرار گرفت و دستيابي به ضريب همبستگي ۹۹/۰ دقت مناسب آنرا در تخمين بازدهي نشان مي‌دهد. در نهايت با استفاده از مدل آموزش داده شده در گام نخست و بكارگيري الگوريتم ژنتيك، روش نويني جهت طراحي بهينه اين بسترها با ويژگي‌هاي دلخواه و بازدهي مطلوب ارائه گرديد. بررسي‌هاي صورت گرفته نشان داد كه سامانه مذكور در عين سادگي، از دقت و انعطاف بالايي در طراحي بسترها برخوردار بوده و هزينه اندك توسعه، اين روش را به ايده‌اي جذاب جهت بكارگيري در صنايع مبدل مي‌كند.