آناليز پيوستگي ژنتيكي ژن هاي GCK و HNF1A در جمعيتي از خانواده‌هاي مبتلا به MODY در استان اصفهان

Genetic linkage analysis of GCK and HNF1A genes in a group of families with MODY in Isfahan province of Iran

زمينه و هدف: ديابت شيرين گروهي از اختلالات متابوليك است كه موجب افزايش سطح قند خون مي­شود. ديابت نوع يك (Type 1 Diabetes-T1D)، ديابت نوع دو (Type 2 Diabetes-T2D) و ديابت تك ژني 3 گروه اصلي ديابت هستند. ديابت بارز شده در بلوغ جوانان (Maturity Onset Diabetes of the Young-MODY) نوعي ديابت تك ژني مي باشد كه معمولاً با T1D يا T2D اشتباه گرفته مي­شود و داراي 14 زير گروه مختلف است. هدف از اين مطالعه، تشخيص MODY و تعيين فراواني 2 زيرگروه شايع­تر آن در جمعيت ديابتي استان اصفهان است. روش كار: در اين مطالعه توصيفي- آزمايشگاهي كه با هدف تعيين نوع و فراواني جهش­هاي 2 ژن GCK و HNF1A در 26 خانواده­ي مبتلا به ديابت نوع MODY در استان اصفهان انجام شد، از روش آناليز پيوستگي ژنتيكي با انتخاب 4 ماركر براي هر ژن استفاده شد. پيوسته بودن با تكنيك آناليز قطعه تأييد و سپس اگزون­هاي ژن مربوطه در خانواده­هاي پيوسته به ماركرهاي هر ژن توالي يابي شد. يافته ­ها: در اين مطالعه از ميان 26 خانواده، 4 خانواده به ماركرهاي ژن GCK و 3 خانواده به ماركرهاي ژن HNF1A پيوسته بودند. پس از توالي يابي اگزون­هاي اين 2 ژن در خانواده­هاي مربوطه واريانت هاي يافت شده بررسي و اثر آن­ها بر روي ديابت ارزيابي شدند. هيچ جهش بيماري زايي در اين ميان يافت نشد ولي تعدادي پلي­مرفيسم با افزايش استعداد ابتلا به ديابت يافت شد. نتيجه­ گيري: در اين مطالعه با وجود پيوسته بودن برخي خانواده­ها براي ماركرهاي 2 ژن مورد نظر، علي رغم اين كه در مطالعات ديگرجهش در اين 2 ژن شايع­ترين علل بروز MODY معرفي شده بودند، هيچ جهش بيماري­زايي در هيچ­يك از بيماران يافت نشد. بنابراين به نظر مي­رسد كه پروفايل ژنتيكي در جمعيت مورد بررسي با پروفايل ژنتيكي جمعيت­هاي مطالعه شده بسيار متفاوت است

Background: Diabetes mellitus is a group of metabolic disorders resulting in increased level of blood sugar. Type 1 Diabetes (T1D), Type 2 Diabetes (T2D) and monogenic diabetes are there major groups of diabetes. Maturity-onset diabetes of the young (MODY) is a monogenic diabetes that is frequently mistaken for T1D or T2D and has 14 different subgroups. The aim of this study was to diagnose MODY and determine the frequency of its 2 major subgroups in Isfahan diabetic population. Methods: The aim of this descriptive-experimental study was determining the type and frequency of mutations in GCK and HNF1A genes in 26 families with MODY from Isfahan using genetic linkage analysis method and selection of 4 markers for each gene. Linkage result was confirmed by fragment analysis and all the exons of genes were sequenced in any of the linked families. Results: In this study from 26 families, 4 families were linked to markers of GCK gene and 3 families were linked to HNF1A gene. After sequencing of all exons of these 2 genes in the related families, variants were analyzed and their effects on diabetes were surveyed. There was no pathogenic mutation but some polymorphisms with increasing effects on susceptibility to diabetes were found. Conclusion: In this study despite of the fact that some families were linked to markers of these 2 genes, and the results of other studies that showed mutations in these 2 genes are the frequent reasons of MODY, there were no pathogenic variants in any of the patients. So it seems that the genetic profile of this population is different from other studied populations.