تأثير روش آموزشي مولتي منتورينگ بر صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري

Effect of Multi Mentoring Educational Method on Clinical Competence of Nursing Students

مقدمه: منتورينگ، به عنوان يك استراتژي نقش مهمي در توسعه حرفه‌اي دانشجويان پرستاري دارد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير شيوه آموزشي مولتي منتورينگ بر صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري صورت گرفت. روش ‌بررسي: در اين مطالعه مداخله ‌ اي كليه دانشجويان ترم 8 پرستاري دانشكده پرستاري خرم‌ آباد در دو ترم متوالي به‌صورت سرشماري انتخاب و به روش تصادفي ساده در گروه منتورشيپ و گروه روتين قرار گرفتند. نمونه‌هاي گروه منتورشيپ با همكاري دو منتور، كارآموزي در عرصه خود و نمونه­هاي گروه كنترل به روش روتين و با حضور تمام وقت مربي دوره را به پايان رساندند. صلاحيت باليني دانشجويان قبل و پس از 10 هفته از طريق پرسشنامه 6 بعدي صلاحيت باليني تعيين و با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تي مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج: نتايج آزمون تي زوجي قبل و بعد از مداخله در گروه منتورشيپ تفاوت معني‌داري از نظر زير مقياس نمره آموزش و همكاري، و نمره كل صلاحيت باليني نشان داد (05 / 0 > p ) . درحاليكه در گروه روتين قبل و بعد از مداخله از نظر نمره كل صلاحيت باليني و زير مقياس هاي آن تفاوت معني‌داري وجود نداشت (05 / 0 < p ). همچنين بعد از مداخله، تفاوت معني‌داري بين دو گروه از نظر ميانگين نمرات زير مقياس‌هاي برنامه‌ريزي و ارزشيابي مراقبت پرستاري، ارتباط بين فردي و نمره كل صلاحيت باليني وجود داشت (05 / 0 > p ). نتيجه‌گيري : يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد بكارگيري شيوه آموزشي مولتي منتورينگ منجر به ارتقاء صلاحيت باليني دانشجويان پرستاري و افزايش رضايتمندي آنها از دوره آموزشي مي‌شو

Introduction: Mentoring, as a strategy, plays an important role in professional development of nursing students. Hence, this study was aimed to determine the effect of multi-mentoring educational method on clinical competencies of 8th term nursing students. Methods: In this intervention study, all of 8th term nursing students of Khorramabad school of nursing in two consecutive term were selected through census method and divided into two groups of mentorship and control(routine) trough simple random method. The subjects in the mentorship group completed their field training with corporation of two mentors. The subjects in the control group done their training in the presence of a full-time instructor. Nursing student's clinical competence was measured before and 10 weeks after the intervention using the 6-dimension scale of clinical competencies. Furthermore, the mentor-ship group in regard with the study date were analyzed using descriptive statistics and T-test. Findings: The results of paired t-test demo instructed a significant difference in the sub-score of teachingcollaboration and total score of clinical competence (p<0.05), whereas no significant difference was observed in the total score of clinical competence and its sub-scales in the control group(p>0.05). Moreover, significant difference was reported in the scores of planning/evaluation of nursing care, interpersonal relationship s well as total score of clinical competence between the two groups (p<0.05). Conclusion: The finding of this study revealed that implementing multi-mentoring method can result in promoting nursing student’s clinical competence and increasing their satisfaction with the course.