تأثير 8 هفته تمرين در آب با دو شدت مختلف بر روي سطوح سرمي NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتيپل اسكروزيس

Effect of 8 weeks aquatic exercise with two different intensities on serum levels of GDNF and NGF in women with multiple sclerosis

مقدمه: از عوامل نروتروفيك مؤثر در پاتوژنز مولتيپل اسكلروزيس، عوامل رشد عصبي (NGF) و نروتروفيك مشتق از سلول هاي گليال (GDNF) مي باشند. با اين حال، شدت تمرين در آب بر روي عوامل NGF و GDNF در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس كمتر شناخته شده است. هدف مطالعه حاضر بررسي تأثير 8 هفته تمرين در آب با دو شدت مختلف (شدت پايين در مقابل شدت بالا) بر روي سطوح سرمي NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتيپل اسكروزيس بود. روش ها: در يك مطالعه نيمه تجربي، 35 زن مبتلا به موالتيپل اسكروزيس از نوع RR (3EDSS<، شاخص توده بدني: 22/3±03/27) بصورت تصادفي در سه گروه تمرين در آب با شدت پايين (LI، 10 نفر)، گروه تمرين در آب با شدت بالا (HI، 14 نفر) و يا گروه كنترل (11 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرين شامل تمرين هوازي در آب با شدت پايين (70%-50% ضربان قلب ذخيره بيشينه) يا شدت بالا (85%-70% ضربان قلب ذخيره بيشينه) با حجم برابر، 3 بار در هفته ، 30 تا 60 دقيقه در هر جلسه براي مدت 8 هفته بود. از گروه كنترل خواسته شده الگوي زندگي روزمره طبيعي خود را در طول مدت مطالعه حفظ كنند. سطوح سرمي NGF و GDNF در حالت پايه و در پايان مطالعه اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه گيري تكراري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: پس از 8 هفته تمرين در آب، سطوح سرمي NGF و GDNF به ترتيب 18% و 16% در گروه شدت پايين (05/0p<) و 8% و 13% در گروه با شدت بالا افزايش يافت. با اين حال، هر دو گروه بهبود مشابهي در عوامل نروتروفيك نشان دادند و هيچ تفاوت معناداري بين گروه ها وجود ندشت. نتيجه گيري: اين نتايج پيشنهاد مي كند كه مولتيپل اسكلروزيس مي تواند منجر به كاهش سطوح سرمي نروتروفيك شود. به عبارت ديگر، تمرين در آب در دو دامنه با شدت هاي 70%-50% و 85%-70% ضربان قلب ذخيره بيشينه مي تواند سطوح سرمي NGF و GDNF در زنان مبتلا به مولتيپل اسكروزيس بطور يكسان بهبود بخشد.

Background: Aquatic exercises are recommended for people with Multiple Sclerosis (MS), due to the beneficial effects on physical function, quality of life and symptom reduction. However, the effects on Nerve Growth Factor (NGF) and Glial cell line‐Derived Neurotrophic Factor (GDNF) are still controversial. The aim of this research was to assess and compare the effects of aquatic exercise regimens with different intensities on serum levels of GDNF and NGF in women with MS. Methods: The study was semi-experimental. For this purpose, thirty-five women with relasing- remitting MS (RRMS), (Expeded status scal- EDSS<3) (mean age [X̅ ±SD]= 37±9 years) were randomly divided into control (CON: n= 11), Low- Intensity Aquatic Training (LIAT: n = 10), and High-Intensity Aquatic Training (HIAT: n = 14) groups. Exercise regimens consisted of aquatic aerobic exercises at either LI (50-69% of Heart Rate Reserve - HRR) or HI (70-85% of HRR), of equal volume, 3 sessions per week, 30 to 60 minutes per session for 8 weeks. CON group were asked to maintain normal daily life pattern for the duration of the research. Serum levels of GDNF and NGF by the ELISA method were measured at baseline and at the end of the study. The data were analyzed using repeated-measures analysis of variance. Results: Both LIAT and HIAT regimens increased significantly NGF and GDNF levels at the end of the intervention compared with baseline (p<0.05). However, there was no significant difference between LIAT and HIAT groups (p>0.05). Conclusion: Based on the results of the present research, both LIAT and HIAT regimens were well tolerated and appear to provide similar effects for women with MS. However, larger studies are required to confirm these findings.