ارائه الگويي براي تبيين رابطه بين سرمايه اجتماعي و هزينه سرمايه

A Model for Social Capital and the Capital Cost

مقدمه: سرمايه اجتماعي مفهومي است كه در كنار سرمايه‌هاي انساني و اقتصادي به آن توجه مي‌شود. انتظار مي‌رود سرمايه اجتماعي از طريق بهبود اعتماد متقابل موجب افزايش مشاركت سرمايه‌گذاران در بازار سرمايه و كاهش هزينه‌هاي تأمين مالي شود. روش پژوهش: اين پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده، توصيفي-‌همبستگي است. پژوهش حاضر با استفاده از روش معادلات ساختاري به بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و هزينه سرمايه شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته است. براي سنجش هزينه سرمايه از سه روش شامل الگوي اوهانلون و استيل، الگوي قيمت‌گذاري دارايي‌هاي سرمايه‌اي و نسبت سود به قيمت سهام تعديل‌شده صنعت و براي اندازه‌گيري سرمايه اجتماعي از پرسش‌نامه ناهاپيت و قوشال استفاده شده است. يافته‌ها: پس از اطمينان يافتن از برازش پذيرفتني الگو‌هاي اندازه‌گيري و ساختاري پژوهش، نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه سرمايه اجتماعي موجب كاهش هزينه سرمايه مي‌شود. بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر، پيشنهاد مي‌شود سرمايه اجتماعي به‌عنوان محور اصلي مديريت در شركت‌ها مورد توجه قرار گيرد. هم‌چنين، براي ارتقا سرمايه اجتماعي توصيه مي‌شود برنامه‌هاي متنوعي، نظير تشويق به ايجاد و تقويت نهادهاي اجتماعي، در نظر گرفته شود.

Introduction: Social capital, along with human and economic capital, has drawn considerable attention. It enhances the market participation and mitigates financing costs via promoting mutual trust Method: This research is applied in terms of purpose and is descriptive-correlation regarding the data collection. The aim of this study is to evaluate the relation between social capital and capital cost using the structural equations method. In this study, three methods of O’hanlon and Steele, Capital Asset Pricing Model and adjusted price-to-earnings ratio in an industry were employed to measure capital cost. Nahapiet and Ghoshal’s questionnaire was also adopted to compute social capital. Results: Having ensured the good-fitness of the appraisal and structural models, the research hypotheses were tested and the results reveal that social capital mitigates the capital cost. Conclusion: Policy makers should focus on social capital as the main component of management in organizations, and it is necessary to consider a variety of programs, such as encouraging the creation and strengthening of social institutions.