بررسي حسابرسي عملكرد از ديدگاه حسابرسان ديوان محاسبات كشور

Evaluating Performance Audit from the Perspective of Auditors of the Supreme Audit Court of Iran

مقدمه: با توجه به نقش و جايگاه ويژه حسابرسي عملكرد در ايفاي مسئوليت پاسخ‌گويي، در اين پژوهش، ديدگاه حسابرسان ديوان محاسبات كشور، به عنوان متوليان نظارت بر فعاليت‌هاي بخش عمومي، درباره حسابرسي عملكرد بررسي شده است. روش پژوهش: پژوهش حاضر، از نظر هدف، كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش، در زمره پژوهش‌هاي توصيفي از نوع پيمايشي است. نمونه پژوهش شامل 267 نفر از حسابرسان ديوان محاسبات كشور است. در اين پژوهش داده‌ها از طريق پرسش‌نامه استاندارد، جمع‌آوري و با استفاده از آزمون دو جمله‌اي تجزيه و تحليل شده است. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه ارزيابي اثربخشي، جزئي از فرايند حسابرسي عملكرد است. حسابرسان براي اجراي بهتر حسابرسي عملكرد نيازمند ورود به حوزه‌هاي تصميم‌گيري و سياست‌گذاري هستند. هم‌چنين، حسابرسان بخش عمومي افراد مناسبي براي انجام حسابرسي عملكرد هستند. البته، بايد از ساير تخصص‌ها نيز در گروه حسابرسي عملكرد استفاده شود. حسابرسي‌هاي عملكرد ديوان محاسبات كشور در شرايط كنوني، بر بهبود مديريت بخش عمومي مؤثر اما در ايفاي بهتر مسئوليت پاسخ‌گويي بي‌تأثير است. بحث و نتيجه‌گيري: ديوان محاسبات كشور براي انجام حسابرسي عملكرد به شيوه مؤثر بايد دامنه رسيدگي خود را به حوزه‌هاي تصميم‌گيري و سياست‌گذاري گسترش داده و در برنامه‌ريزي‌هاي ساليانه به گونه‌اي عمل كند كه زمينه ورود به اين حوزه‌ها از بُعد ارزيابي آثار ناشي از تصميم‌‌هاي اتخاذ شده فراهم شود. هم‌چنين، استفاده از نظرات تخصصي كارشناسان ساير رشته‌ها در حسابرسي‌ها بايد مد نظر ديوان محاسبات كشور قرار گيرد.

Introduction: Regarding the role of performance auditing in accountability, this study aims to evaluate the Supreme Audit Court auditors' perception of performance auditing. Method: This applied study has a descriptive survey research design. The sample consists of 267 auditors of the Supreme Audit Court of Iran. We collected the data by distributing standard questionnaires and analyzed them using the binominal-test. Results: The results indicate that the effectiveness assessment is part of the performance audit process. Auditors need to enter into decision-making and policy-making fields in order to have better performance audits. Public sector auditors have the necessary qualifications for performance auditing, but they need to use other specialists in the performance audit team. The Supreme Audit Court's performance audits are currently effective in improving the public sector management, but ineffective in terms of accountability. Conclusion: In order for the performance audits to be done in more effectively, the Supreme Audit Court should develop its scope to the areas of decision-making and policy-making; and in annual planning, The Supreme Audit Court should act in such a way as to provide the grounds for entering these areas from the perspective of evaluating the results of the decisions made. Also, in other subjects, the Supreme Audit Court should consider relying on experts.