عنوان مقاله :
بررسي ميزان صلاحيت فرهنگي در پرستاران باليني: يك مطالعۀ توصيفي
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of Cultural Competency in Clinical Nurses: A Descriptive Study
پديد آورندگان :
يداللهي، صفورا دانشگاه علوم‌پزشكي جندي شاپور - دانشكده پرستاري و مامايي، اهواز، ايران , عبادي، آقاعباس دانشگاه علوم پزشكي بقيه‌الله (عج) - مركزتحقيقات علوم رفتاري پژوهشكده سبك زندگي - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه مديريت پرستاري، تهران، ايران , مولوي نژاد، ،آقاشهرام دانشگاه علوم پزشكي بقيه‌الله (عج) - مركزتحقيقات علوم رفتاري پژوهشكده سبك زندگي - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري، تهران، ايران , اسدي ذاكر، مرضيه دانشگاه علوم‌پزشكي جندي شاپور - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه پرستاري، اهواز، ايران , ساكي مالحي، امل دانشگاه علوم‌پزشكي جندي شاپور - دانشكده پرستاري و مامايي - گروه آمار و اپيدميولوژي، اهواز، ايران
كليدواژه :
صلاحيت فرهنگي , انعطاف‌پذيري فرهنگي , تمايل فرهنگي , مراقبت فرهنگي , پرستار , ايران
چكيده فارسي :
مقدمه: صلاحيت فرهنگي به‌معناي آن است كه يك فرد يا يك سازمان بتواند به‌طور مؤثر در بستري از باورهاي فرهنگي، رفتارها و نيازهاي مشتريان و جامعه كار كند. باتوجه‌به ضرورت وجود اين ويژگي در پرستاران، مطالعۀ حاضر با هدف بررسي ميزان صلاحيت فرهنگي در پرستاران شاغل انجام شد.
روش كار: اين مطالعۀ توصيفي روي 230 نفر از پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي و خصوصي اهواز و اصفهان انجام شد. روش نمونه‌گيري، تصادفي و با در نظر گرفتن معيارهاي ورود بود. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسش‌نامۀ سنجش صلاحيت فرهنگي محقِق‌ساخته بود. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخۀ 22 و آزمون‌هاي توصيفي و استنباطي (تي‌مستقل، آناليز واريانس، و آزمون توكي) تحليل شدند.
يافته‌ها: 67/8 درصد از شركت‌كنندگان خانم بودند و 92/6 درصد مدرك كارشناسي داشتند. ميانگين سابقۀ كار 10 سال بود و 69/1 درصد از پرستاران تجربۀ كار با فرهنگ‌هاي مختلف را ذكر كردند. ميانگين نمرۀ صلاحيت فرهنگي پرستاران در سطح متوسط (11/58 ± 104/8) ارزيابي شد. همچنين، نتايج نشان داد ميانگين نمرۀ صلاحيت فرهنگي در بُعد انعطاف‌پذيري بالاترين (3/46 ± 24/46) و در بُعد تمايل فرهنگي پايين‌ترين (3/90 ± 10/73) سطح را داشت.
نتيجه‌گيري: باتوجه‌به گسترش تنوع فرهنگي بيماران در كشور ايران، سطح متوسط صلاحيت فرهنگي پرستاران در اين مطالعه بيانگر لزوم افزايش توجه و برنامه‌ريزي مديران پرستاري در جهت ارتقاي صلاحيت فرهنگي پرستاران، ضمن خدمت است.
چكيده لاتين :
Introduction: Cultural competence is the ability to work effectively as an
individual or an organization in the context of the cultural beliefs, behaviors and needs
of customers and society. Due to the necessity of this feature in nurses, the present
study aimed to investigate the level of cultural competence in employed nurses.
Methods: This descriptive study was performed on 230 nurses working in
educational and private hospitals in Ahvaz and Isfahan, Iran, who were selected by
random sampling with inclusion criteria. Data gathering tool was a researcher-made
cultural competency questionnaire. Data were analyzed using SPSS 22 by describing
and deduction examining like independent samples t-test, ANOVA, and Tukey test.
Results: Of the participants, 67.8% were women and 92.6% had undergraduate
degrees. The average work experience was 10 years, and 69.1% of nurses reported
experience of working with patients with different cultures. The mean score of
nurses' cultural competence was in the average level (104.8±11.58). The results also
showed that the mean score of cultural competence was the highest in cultural
flexibility dimension (24.46±3.46) and lowest in cultural desire dimension
(10.73±3.90).
Conclusion: Due to the expansion of cultural diversity of patients in Iran, the
average level of nurses' cultural competence in this study indicated the necessity of
increasing the attention and planning of nursing managers to promote nurses' cultural
competence.
عنوان نشريه :
مراقبت پرستاري و مامايي ابن سينا
