بررسي رابطه رسانه هاي جمعي با بيگانگي اجتماعي(مورد مطالعه دانشجويان دانشگاه تبريز)

امروزه، بيگانگي، به عنوان يكي از دغدغه هاي اصلي جامعه شناسان مطرح است. بيگانگي به معني دور شدن از ارزش ها و فضايل اخلاقي و انساني و غفلت از خود اصيل و واقعي و گم كردن مسير درست هدايت است. هدف اين تحقيق بررسي ارتباط بين رسانه هاي جمعي و بيگانگي اجتماعي در ميان دانشجويان مي باشد كه با روش پيمايشي و با استفاده از تكنيك پرسشنامه هدايت شده انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش، 380 نفر از دانشجويان دانشگاه تبريز هستند كه، در سال 92-1391 و به طريق نمونه گيري تصادفي انتخاب شده اند. براي تحليل آماري داده هاي اين پژوهش از آزمون تحليل واريانس يكطرفه، آزمون t و نيز ضريب همبستگي پيرسون استفاده شده است. نتايج به دست آمده از اين پژوهش نشان مي دهد كه بين سن و بيگانگي اجتماعي دانشجويان رابطة معكوس و معني داري در سطح اطمينان 95 درصد وجود دارد، اما در ميانگين بيگانگي اجتماعي دانشجويان به تفكيك جنس و وضعيت تاهل تفاوت معني داري مشاهده نگرديد، همچنين بين ميانگين سطح استفاده از تلويزيون، ماهواره، اينترنت، كتاب و بيگانگي اجتماعي دانشجويان تفاوت معني داري به دست آمده است؛ ليكن، بين ميانگين سطح استفاده از راديو، مجلات و بيگانگي اجتماعي دانشجويان تفاوت معني داري وجود نداشت.