بررسي رابطه نگرش شغلي و توانمندسازي و ارائه مدل براي توانمندسازي روزنامه نگاران روزنامه هاي سراسري چاپ تهران

سازمان‌ها به منظور رقابت نيازمند نيروي انساني متخصص، مصمم و تصميم‌گير هستند. از اين رو، در دو دهه اخير، توانمندسازي نيروي انساني به يكي از مباحث كليدي براي سازمان هاي پيشتاز تبديل شده است. يكي از عوامل كليدي در توانمندسازي نگرش شغلي است. نگرش شغلي سه نوع نگرش را شامل مي‌شود: رضايت شغلي، تعهد سازماني و وابستگي شغلي. اين سه نوع نگرش در ميان روزنامه‌نگاران كه ارزشيابي نسبت به جنبه هاي مختلف حرفه‌شان را در بر مي‌گيرند، بر عملكرد حرفه‌اي تاثير مي‌گذارند. بر اين اساس هدف اين تحقيق، بررسي رابطه اين نگرش با توانمندسازي است. در اين تحقيق از روش نمونه‌گيري خوشه‌ اي استفاده شده است. به اين ترتيب كه 14 روزنامه از 58 روزنامه سراسري چاپ تهران انتخاب شدند و بين خبرنگاران‌شان پرسشنامه توزيع شد كه در نهايت 256 پرسشنامه تكميل شد و مبناي تحقيق قرار گرفت. از نرم افزار SPSS براي تحليل داده‌ها استفاده شد. در اين تحقيق مشخص شد بين نگرش شغلي و توانمند سازي رابطه معني‌ داري وجود دارد و متغيرهاي سبك رهبري و تاثيرگذاري بر جامعه قوي ترين رابطه را با توانمندي روزنامه نگاران دارند. همچنين يافته هاي توصيفي نشان داد از ميان متغيرهاي رضايت شغلي، وضعيت حقوق و دستمزد در بدترين حالت قرار دارد.