عنوان مقاله :
بررسي ومقايسه چند روش در بهسازي نامتقارن اتصالات قاب خمشي فولادي
عنوان به زبان ديگر :
Investigation and comparison of some techniques in asymmetrically retrofitting of steel frame connections
پديد آورندگان :
بحيرايي، محمد دانشگاه سمنان - دانشكده مهندسي عمران، سمنان , گرامي، محسن دانشگاه سمنان - دانشكده مهندسي عمران، سمنان
كليدواژه :
قاب خمشي فولادي , بهسازي لرزه‌اي , اتصال با مقطع كاهش يافته , اتصال حرارت ديده , روش اجزاي محدود
چكيده فارسي :
حضور دال بتني در سازههاي قاب خمشي فولادي همواره عمليات بهسازي را با مشكل مواجه ميكند. از طرفي عمدهي خسارات زلزله ي نورثريج
1994 در بال پايين و نزديك به بر ستون گزارش شده است. لذا به منظور كاهش هزينه هاي بهسازي ميتوان اين عمليات را تنها در بال
پايين و يا جان تير انجام داد. به عبارتي با تعريف و اعمال يك فيوز شكلپذير در تير از طريق تضعيف بال پايين آن ميتوان تمركز تنش در
نواحي نزديك به جوش در اتصال و شكست ترد در اين نواحي را كاهش داد. در اين مقاله يك اتصال قاب خمشي فولادي به صورت تحليلي و
پس از حصول اطمينان از دقت مدلسازي تحت بهسازي قرار گرفته است. روشهاي بهسازي بر بال پايين و جان اعمال شدهاند. دو روش كلي"
كاهش مقطع" و "حرارت" به منظور تضعيف تير در نظر گرفته شدند. در اين تحقيق نفوذ ناقص جوش (تخلخل) در ناحيه اتصال بال پايين
4 درصد / به ستون به عنوان نقص موجود در اتصال قرار داده شد. نتايج مدلسازي نشان دادند كه اتصال داراي جوش ناقص، تحت دريفت 5
متحمل شكست جوش در بال پايين شد و خرابي در بر اتصال رخداد. در اتصالاتي كه به صورت نامتقارن بهسازي شدند با انتقال مفصل
پلاستيك به ناحيه تضعيفشده، احتمال رخداد شكست ترد در ناحيه جوش كاهش يافت. در روش كاهش مقطع بال پايين كمانش خارج از
2 درصد شد. در روش حرارتي كه با آنيل كردن فولاد همراه است، كمانش خارج از صفحه / صفحه موجب افت ناگهاني مقاومت تحت دريفت 5
در دريفت 5 درصد اتفاق افتاد. اتصال بهسازي شده با اين روش تغيير مكانهاي فرا الاستيك 3 درصد نشان داد و ميتوان از آن رفتار مناسبي
براي قابهاي خمشي ويژه انتظار داشت.
چكيده لاتين :
The presence of concrete slab in steel framing frame structures always makes retrofitting problems difficult. On the other hand, most of damages reported from Northridge earthquake (1994) has focused on the bottom flange of the beam. Therefore, in order to reduce the cost of retrofit, this operation can be done only at the bottom flange of the beam. In other words, by defining and applying a ductile fuse in the beam, by weakening the bottom flange of the bottom, it is possible to reduce the concentration of tension in the near-weld regions in connection and fracture failure in these areas. In this paper, a steel frame connection was analyzed numerically and after ensuring the modeling accuracy, it was under rehabilitation. Retrofit techniques have been made on the bottom flange of the beam. Two general "cut-off" and "heat" methods were considered to weaken the beam. In this research, incomplete penetration of the weld was placed in the bottom flange connection to the column as a deficiency in the joint. The modeling results showed that the connection with incomplete weld, underwent 4/4%, suffering a deflection in the weld area in the flange. In the specimens which were retrofitted asymmetrically, the possibility of brittle fracture in the weld region was decreased due to relocation of the plastic hinge in the weakened area of the beam. In the method of reducing the bottom flange, lateral buckling led to sudden decrease in flexural strength at 2.5 % inter story drift. In the heat-induction method accompanied with steel annealing, the out of buckling occurred at 5% drift. The retrofitted connection with this method showed a post elastic displacements of 3% and could be expected to be suitable for special moment frames.
عنوان نشريه :
مهندسي سازه و ساخت
