ارزيابي آپنه انسدادي خواب پس از جراحي عقب بردن منديبل در بيماران اسكلتال كلاس III، توسط تركيبي از پرسشنامه‌هاي ESS، Berlin و STOPBANG

مقدمه: هدف از اين مطالعه، ارزيابي بروز آپنه ي انسدادي خواب(OSA/obstructive sleep apnea) بعد از جراحي عقب بردن منديبل به صورت تك فكبا استفاده از تركيبي از پرسشنامه هاي Berlin، STOPBANG و Epworth بود. مواد و روشها: اين مطالعه بصورت كارآزمايي نيمه تجربي مداخله اي، قبل و بعد، انجام گرفت. بيماران مبتلا به دفورميتي كلاس III كانديد درمان جراحي ارتوگناتيك وارد اين مطالعه شدند. سن، جنس، BMI، قطر دور گردن و ميزان جابجايي رو به عقب منديبل در چك ليست مطالعه، ثبت گرديد. بروز OSA يك هفته قبل، يك ماه و شش ماه پس از عمل، توسط پرسشنامه ها زير نظر متخصص ريه ثبت شد. سطح معناداري، 0.05 تعيين شد. يافته ها: در اين تحقيق، 30 نفر (15 زن و 15 مرد) با ميانگين سني 4.76±25.77 سال مشاركت داشتند.نتايج عددي پرسشنامه هادر بازه يك ماه بعد از جراحي عقب بردن منديبل نسبت به قبل از آن افزايش داشت، ولي شش ماه بعد از جراحي كاهش يافتو به حالت نرمال بيمار نزديك تر شد. ميزان جابه جايي منديبل به سمت عقببا بروز OSA در بيماران، يك ماه و شش ماه بعد از جراحي براساس هر سه پرسشنامه ارتباط مستقيم ولي با پرسشنامه STOPBANG ارتباط مستقيم و معناداري داشت (به ترتيب 0.022 =p و 0.003 =p). نتيجه گيري: نتايج حاكي از عدم وجود موارد شديد OSA، شش ماه بعد از جراحي عقب بردن منديبل بود. همچنين شانس بروز OSA در بيماران با اضافه وزن و كساني كه جابه جايي منديبل به مقدار زياد انجام داده بودند بيشتر بود.تغييرات نتايج عددي پرسشنامه هاي خواب و بروز OSA يك ماه و شش ماه بعد عمل نسبت به قبل از آن، در بيماران با عقب بردن منديبل تا mm5، بصورت معناداري كمتر از موارد مساوي يا بيشتر از mm5جابه جايي بود.