ره يابي انديشه هاي وجودشناسي جامي در تفكر فيض كاشاني

نورالدين عبدالرحمان جامي- عارف و شاعر معروف قرن نهم هجري- به واسطه نگارش آثار و شروح در تبيين مكتب ابن عربي، تأثير چشم گيري در گسترش و تداوم آن مكتب در ايران داشته است. وي با غور در آثار ابن عربي، به عنوان يكي از شارحان برتر اين مكتب، جايگاه ويژه اي دارد چنان كه تعليقاتي بر فصوص الحكم تحت عنوان نقدالنصوص في شرح نقش الفصوص و نيز شرحي بر فصوص الحكم نگاشته است. اما در مورد تأثيرگذاري تعاليم جامي بر ديگر متفكران ايراني، اين سؤال به ذهن مي آيد كه آيا بحث وحدت وجود - به عنوان مهم‌ترين آموزه فكري ابن عربي در عرفان نظري- آن گونه كه از شرح هاي جامي بر مي آيد در تقريرهاي فيض كاشاني انعكاسي دارد يا خير؟ از اين رو، اين پژوهش برآن است كه به روش توصيفي- تطبيقي، احتمال اين كه تعاليم جامي در تفكر فيض كاشاني در باب وجودشناسي راه يافته است با تكيه بر نقد النصوص و كلمات المكنونه مورد بررسي و تحليل قرار دهد كه با مقايسه بين انديشه هاي جامي و فيض كاشاني، ردپاي انديشه هاي جامي درباره وجودشناسي در تقريرهاي فيض كاشاني ديده مي شود.