كاركردها و رمزهاي عدد نمادين «سه» و جايگاه آن در كشف الاسرار ميبدي

معناي حقيقي عدد و نقش هنري و نمادين آن در زندگي انسان نمود چشمگيري دارد. در مقوله بندي ايده ها و طبقه بندي موضوعات ديني، عرفاني، اخلاقي، علمي، هنري، ادبي، اساطيري، سياسي، اجتماعي و در شمارش اشيا و سنجش پديده ها، از اعداد نمادين و مقدس استفاده فراواني مي شود. نقش شماره«3» در اين ميان – پس از عدد هفت- بيش از ساير اعداد است. به نظر مي رسد اين نكته پشتوانة فكري ويژه اي داشته باشد. از اين رو شناخت آبشخور و دلايل اين مسأله مي تواند رمز بسامد بالاي تقسيمات مبتني بر عدد سه را تا حدي روشن كند و درك برخي ظرايف مربوط به آن را در متون عرفاني تسهيل نمايد. بدين منظور در اين مقاله نخست به سابقه و زمينه هاي كاربرد عدد «سه» پرداخته شده است. سپس موارد و روش هاي كاربرد «سه» در اثر عرفاني-ادبي كشف الاسرار و عده الابرار ميبدي تحقيق و بررسي شده است. در نتيجة اين مطالعة تحليلي، مقام نمادين، مقدس، اساطيري و كهن الگويي عدد سه و توجه و تمايل به آن، بيش‌تر نمود مي يابد. ساختار كلي و اجزاي دروني تفسير عرفاني كشف الاسرار بر اصل سه گانگي قرار دارد. توجه نويسندة آن به نماد «سه» در مقوله ها و مفاهيم سه گانه و تقسيم و تفريع موضوعات اصل اساسي اين متن است. در كشف الاسرار شيوة خاصي از كاربرد عدد سه ديده مي شود كه ويژگي انحصاري دارد.