نقش واسطه‌اي فراشناخت و فراهيجان مثبت در رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده با اضطراب كرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش واسطه‌اي فراشناخت و فراهيجان مثبت در رابطه حمايت اجتماعي ادراك شده با اضطراب كرونا انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي (مدل معادلات ساختاري) بود. جامعه آماري را كليه ي شهروندان شهر تهران در فروردين و ارديبهشت ماه 1399 تشكيل دادند كه براساس فراخوان اينترنتي در شبكه هاي اجتماعي مجازي (واتساپ و تلگرام) به روش نمونه گيري داوطلبانه تعداد 224 نفر به‌عنوان نمونه آماري انتخاب گرديد. به‌منظور جمع آوري داده‌ها از مقياس اضطراب كرونا ويروس (علي پور و همكاران، 1398)، مقياس چند بعدي حمايت اجتماعي ادراك‌شده (زميت و همكاران،1988) و پرسش نامه فراشناخت و فراهيجان مثبت (بئر، 2011) استفاده شد. جهت تجزيه‌وتحليل از آزمون‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و روش مدل سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزارهاي SPSS-25 و AMO2-24 استفاده شد. يافته ها نشان داد كه شاخص‌هاي برازش در وضعيت مطلوب قرار داشتند (0.04= REMSA، GFI= 0.97، IFI=0.98، RFI= 0.94، CFI =0.98، 0.96=NFI، PCFI=0.66 ، PNFI=0.56). مسيرهاي مستقيم حمايت اجتماعي ادراك شده به فراشناخت و فراهيجان مثبت، فراشناخت و فراهيجان مثبت به اضطراب كرونا و مسير غيرمستقيم حمايت اجتماعي ادراك شده به اضطراب كرونا با ميانجيگري فراشناخت و فراهيجان معني دار بودند (P 0/01). مسير مستقيم حمايت اجتماعي ادراك شده به اضطراب كرونا معني دار نبود (P 0/05). يافته هاي پژوهش بر اهميت نقش ارائه آموزش هاي مبتني بر حمايت اجتماعي ادراك شده و فراشناخت و فراهيجان مثبت در پيشگيري از اضطراب كرونا تأكيد دارد.