تبيين شاخص هاي گسست در خانواده ايراني متأثر از فرايند نوسازي: يك مطالعه فراتحليل كيفي

هدف: خانواده در ايران در چند دهه اخير به دليل اجراي سياست‌هاي مبتني بر نوسازي در معرض چالش‌هاي عمده‌اي قرارگرفته است. از اين منظر هدف اصلي اين پژوهش تبيين شاخص‌هاي گسست در خانواده ايراني متأثر از فرايند نوسازي است. روش: به اين منظور به شيوه فرا تحليل كيفي و با بهره‌گيري از تكنيك كدگذاري در پژوهش كيفي، از طريق فرايندهاي طبقه‌بندي نظام‌مند، مفهوم‌سازي و مقوله‌بندي، نتايج تحقيقات گذشته با هدف تبيين شاخص‌هاي گسست در خانواده‌ي ايراني در قالب جديد با استفاده از مراحل كدگذاري باز، محوري و گزينشي، از طريق مرور تمام منابع و پژوهش‌هايي كه درزمينه مصداق‌هاي ايجاد گسست در خانواده با كليدواژه‌هاي «طلاق»، «طلاق عاطفي»، «خيانت خانوادگي» و «اختلافات و تعارضات خانوادگي» در بانك‌هاي اطلاعاتي داخل كشور شامل sid، noorrmags،magiran،ensani در سال‌هاي 1389-1397 موجود بوده، تبيين شد. يافته‌ها: پس از تحليل اطلاعات، 66 شناسه آزاد شناسايي شد كه كدهاي محوري و نظري حاصل از آن نشان مي‌داداختلال در كاركرد عاطفي و جنسي خانواده متأثر از عوامل سطح كلان تغييرات ساختاري،تغييرات ارزشيوتغييرات معناييو عوامل سطح خرد شامل عدم صلاحيت‌هاي پيش از ازدواج و عدم مهارت‌هاي پس از ازدواج، زمينه‌ساز كاهش استحكام خانواده ايراني شده است. در اين ميان تسهيل‌كننده اين فرايند، عدم آگاهي خانواده‌ها پيرامون قدرت گفتمان‌هاي غالب در خلق تجارب جديد ارزشي، معنايي و ساختاري بوده است. نتيجه‌گيري: يافته‌ها بيانگر آن‌اند كه به‌منظور ايجاد پايداري و استحكام در خانواده ايراني، بايد به رويكرد درماني و تربيتي متوسل شد كه هم‌زمان علاوه بر توجه به پويايي‌هاي فردي و بين فردي زوجين، رفتار آن‌ها را در زمينه تغييرات ارزشي و معنايي ايجاد شده در اجتماع و گفتمان‌هاي دربرگيرنده خانواده‌ها نيز بررسي كند.