مقايسه اثر بخشي آموزش گروهي به شيوه فراشناخت و رويكرد مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش نااميدي زوجين متقاضي طلاق

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش گروهي به شيوه فراشناخت و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر كاهش نااميدي زوجين متقاضي طلاق بود. طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و از نوع پيش‌آزمون ـ پس آزمون پيگيري با گروه كنترل بود. جامعۀآماري پژوهش، شامل زوجين متقاضي طلاق بود كه در سال 1398 با تمايل شخصي، ارجاعي از مركز مداخله در خانواده دادگستري و اورژانس اجتماعي، جهت مشاوره به مراكز مشاوره و خدمات روان‌شناختي شهر مرند ارجاع داده شدند كه از بين اين افراد تعداد 36 زوج و درمجموع 72 نفركه نمرات بالاتر از نقطه برش را در مقياس نااميدي بك كسب كرده بودند به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دوگروه آزمايش و يك گروه كنترل جايگزين شدند. (هر گروه 12 زوج) ابزار پژوهش پرسشنامه نااميدي بك (BHS) بود. داده‌ها با استفاده از طرح آميخته تحليل شد. يافته‌ها نشان داد كه دو رويكرد مبتني بر درمان پذيرش و تعهد و فراشناخت درماني به‌طور معناداري باعث كاهش نااميدي زوجين متقاضي طلاق شد (P≤0/01). همچنين مقايسه اثربخشي دوگروه نشان داد كه بين اثربخشي پذيرش و تعهد درماني و فراشناخت درماني بر نااميدي زوجين متقاضي طلاق تفاوت معناداري وجود دارد و تأثير روش فراشناخت درماني بر نااميدي زوجين متقاضي طلاق به‌طور معناداري بيشتر از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بوده است (P≤0/05).نتايج بر اهميت كاربرد فراشناخت درماني و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در بهبود وضعيت نااميدي مراجعان تأكيد دارد.