تحليل جريان هاي گرانشي رسوبي با نگرشي ويژه بر توربيدايت ها

جريان هاي گرانشي رسوبي بر اساس تركيب پنج شاخص غلظت رسوبات، مكانيسم تامين رسوبات، حالت جريان (خطي يا آشفته)، نوع جريان و تغيير شكل آن طبقه بندي مي شوند. اين نوع جريان ها از سيال هاي نيوتوني (نظير جريان توربيدايتي) و يا از سيال هاي غير نيوتوني (نظير جريان خرده دار) تشكيل شده است. با اين وجود، شناسايي نوع و تغيير شكل جريان توسط بررسي نهشته هاي آن ها به راحتي امكان پذير نيست. اگرچه با قطعيت برخي سنگ ها جز توربيدايت ها و برخي ديگر جز دبريت ها (نهشته هاي خرده دار) طبقه بندي مي شوند، حالت حد واسطي از اين نوع سنگ ها تحت عنوان دنسيت ها (نهشته هاي جريان متراكم) نيز وجود دارد. دنسيت ها ويژگي هاي دوگانه توربيدايت ها و دبريت ها را از خود نشان مي دهند. دنسيت ها داراي حالت تركيبي سيال هاي نيوتوني و غيرنيوتوني هستند. واژه گراويت براي تمام نهشته هاي گرانشي رسوبي بدون در نظر گرفتن محيط رسوبي شان به كار برده مي شود. امروزه، جريان هاي توربيدايتي براي جريان هاي گرانشي رسوبي نيوتوني به كار گرفته مي شود. اين نوع جريان هاي نيوتوني برخلاف ساير جريان ها به علت سقوط و رسوب متفاوت ذرات از بخش تحتاني تا بخش فوقاني رسوبات داراي دانه بندي تدريجي مي باشند (نظير توالي بوما). سيستم هاي توربيدايتي بر مبناي اندازه ذرات (غني از گل، غني از گل/ماسه، غني از ماسه و غني از گراول)، تركيب رسوب (توربيدايت آهكي و توربيدايت آواري) و سيستم تغذيه كننده (مخروط زير دريايي با منشا نقطه اي، رمپ با منشا چند گانه و پيشاني شيب با منشا خطي) طبقه بندي مي شوند. سيستم هاي توربيدايتي غني از گل دانه ريز عمدتا در حوضه هاي با ورودي رودخانه اي بزرگ ايجاد مي شوند. مي توان از نهشته هاي توربيدايتي آهكي در ايران از سازند هاي پابده و سروك (حوضه زاگرس) و  توربيدايت هاي آواري از بخش آواري سازند اميران و نهشته هاي آواري ميوسن نام برد.