تحليلي بر سرمايه گذاري گردشگري در نواحي مرزي ساحلي با رويكرد توسعه پايدار ( مطالعه موردي: شهرستان چالوس)

مناطق مرزي از اهميت ويژه‌اي در سطح ملي و فرامرزي برخوردارند. با وجود اين اهميت گردشگري مرزي تا اكنون ناشناخته مانده است. گردشگري به‌ عنوان يكي از مهم‌ترين راهبردها در برنامه‌ريزي توسعه است. در اين راستا گردشگري مرزي نيز جزئي از صنعت گردشگري به‌ حساب مي‌آيد كه با برنامه‌ريزي و سياست‌گذاري مناسب مي‌توان از درآمد ناشي از آن در توسعه اقتصادي-اجتماعي مناطق مرزي سود جست. هدف تحقيق حاضر دستيابي به گردشگري پايدار با تاكيد بر سرمايه گذاري در نواحي مرزي ساحلي مي باشد. نوع تحقيق توصيفي تحليلي مبتني بر گردآوري داده‌هاي مورد نياز از طريق مشاهده و تكميل پرسشنامه است. جامعه آماري تحقيق 116542نفر بوده اند كه طبق فرمول كوكران تعداد 383 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده اند. پرسشنامه تدوين شده به صورت تصادفي ساده در سطح شهرستان چالوس توزيع گرديد. روايي گويه هاي پرسشنامه با نظر تعدادي از محققان تاييد شده و پايايي آن نيز با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ به ميزان 0.79درصد محاسبه شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي نظير t تك نمونه‌اي، ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه خطي و تحليل مسير استفاده شده است. نتايج حاصل از آزمون‌هاي آماري نظير: t تكنمونه‌اي (معناداري تفاوت ميانگين‌ها از مطلوبيت عددي مورد نظر تحقيق) و ضريب همبستگي نشان مي دهد كه شاخص درآمد زايي و اشتغال به ترتيب بالاترين ميانگين (4.23)، اشتغال(3.85) بالاترين ميانگين را به خود اختصاص داده؛ همچنين شاخص هاي سرمايه گذاري(1/24)و مهاجرت(1/12) پايين ترين ميانگين را به خود اختصاص داده اند.همچنين نتايج به دست آمده از تحليل مسير نشان مي دهد بيشترين اثر كلي مربوط به بعد اقتصادي با ميزان(0/383) و كمترين ميزان تأثير مربوط به بعد اجتماعي - فرهنگي(0/256) بوده است. ازاين رو در محدوده مورد مطالعه توجه به مؤلفه هاي سرمايه گذاري در حوزه گردشگري در جهت دستيابي به پايداري مطلوب حائز اهميت مي باشد.