بررسي ابعاد مكاني-فضايي تروريسم در مناطق مرزي جمهوري اسلامي ايران

امروزه واژه تروريسم با ورود به عرصه‌هاي جديد شكل و قالب تازه‌اي را پيداكرده است، تروريسم در رويكرد جديد (تروريسم نوين) و انتقال مجدد از حالت ذهني به عيني است. پژوهش حاضر با هدف تبيين ابعاد مكاني فضايي تروريسم در مناطق مرزي جمهوري اسلامي با استفاده از روش توصيفي تحليلي بر اساس نظريه‌هاي سرايت، عقلاني، محروميت نسبي، يادگيري اجتماعي، روان‌شناختي، جهاني‌شدن، ايدئولوژي و مركز پيرامون (فريدمن)، به نگارش درآمده است. پرسش اصلي اين پژوهش به اين ترتيب است كه ابعاد مكاني فضايي تروريسم در مناطق مرزي جمهوري اسلامي ايران به چه صورت مي باشد؟ يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه تروريسم در نواحي مرزي جمهوري اسلامي ايران سه بعد مكاني و جغرافيايي دارد كه عبارت‌اند از: محيط (فضاي) شكل‌گيري و فعاليت گروه‌هاي تروريستي (مكان مقياس)؛ اهداف موردحمله و انگيزه‌ها و پيامدهاي ژئوپليتيكي تروريستي. همچنين تروريسم هم به لحاظ ساختاري و هم از جنبه عملكردي داراي ابعاد مكاني فضايي بسيار مهمي است. اين عوامل ممكن است جنبه‌هاي مختلف سياسي، فرهنگي، اجتماعي، اقتصادي و مذهبي را شامل شوند يا تركيبي از شاخص‌هاي گوناگون باشند. نتايج بيانگر آن است شكل‌گيري پديده تروريسم در نواحي مرزي جمهوري اسلامي ايران، حاصل تركيب زمينه‌هاي جغرافيايي، به‌منزله عوامل درون‌زا و زيربنايي، و ويژگي‌هاي ژئوپليتيك، به‌منزله عوامل برون‌زا و روبنايي، است.