شناسايي مؤلفه هاي آموزش و توسعه سرمايه انساني در گذر از دانشگاه سنتي به دانشگاه آينده به روش آميخته

بدون ترديد، انسان محور توسعه است و نقش آموزش و پرورش و آموزش عالي در تربيت و توسعه منابع انساني كاردان بي رقيب است. بنابراين، لازم است دانشگاه ها با شناخت درست ضرورت ها و نيازهاي زمان و استفاده بهينه از فرصت ها، به نيازهاي كنوني جامعه پاسخ شايسته بدهند و به مثابه كانون حيات و شكوفايي استعدادها و مغز متفكر جامعه درآيند. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف شناسايي مؤلفه هاي آموزش و توسعه سرمايه انساني در گذر از دانشگاه سنتي به دانشگاه آينده در دو بخش كيفي و كمّي انجام شد. در بخش كيفي از روش تحليل مضمون با رويكرد استقرايي و در بخش كمّي از روش توصيفي پيمايشي استفاده شد. محيط پژوهش در بخش كيفي مستندات در حوزه سرمايه انساني و دانشگاه آينده بود كه به روش سرشماري 58 مورد انتخاب شد. بر اساس مؤلفه هاي به دست آمده، پرسشنامه 63 گويه اي ساخته شد. روش نمونه گيري در بخش كمّي در مرحله اول تصادفي ساده، در مرحله دوم سهمي و در مرحله سوم غيرتصادفي در دسترس بود و حجم نمونه 181 نفر از اعضاي هيئت علمي رشته علوم تربيتي دانشگاه هاي آزاد كل كشور تعيين شد. به منظور اعتبارسنجي پرسشنامه از روايي صوري، روايي محتوايي و روايي سازه و براي بررسي پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ استفاده شد. اطلاعات با روش تحليل عاملي تأييدي و رويكرد مدلسازي معادله ساختاري كوواريانس محور تجزيه و تحليل شد. يافته هاي حاصل از تحليل مضمون، 63 مضمون پايه و 9 مضمون سازمان دهنده را براي مضمون فراگير با عنوان مديريت سرمايه انساني دانشگاه آينده گزارش مي كند.