زنان دربار گوركانيان هند و نقش آنان در گسترش زبان و ادب فارسي (1135- 932هـ . ق.)

زنان دربار گوركانيان هند (1135-932 هـ . ق.) همگام با شاهان با حمايت و تشويق شعرا و سخنوران فارسي‌زبان، در سرنوشت زبان و ادب فارسي و تثبيت و تحكيم جايگاه آن در اين سرزمين كارساز و مؤثر بوده و موجبات رواج و گسترش آن را در بين درباريان و نخبگان هند فراهم آوردند. علاوه بر اين، اغلب آنان با حمايت‌هاي خويش، در خلق آثار بزرگ و ارزنده به زبان فارسي و نيز با ساخت مدارس، كتابخانه‌ها و تأليف و ترجمه آثار بزرگ زبان فارسي، زمينۀ تثبيت و فراگيري اين زبان را فراهم آوردند. همچنين، بسياري از اين زنان به بركت تربيت ادبي كه در سلسله گوركانيان، موروثي و رايج بود و به مدد محيط آكنده از شعر و ادب كه در آن نشو و نما يافته بودند، آنچنان با زبان و ادبيات فارسي انس و الفت يافتند كه ذوق سليمشان شكوفا شد و با طبع‌آزمايي، آثار زيادي از نظم و نثر به اين زبان از خود به يادگار گذاشتند.  بررسي نقش و عملكرد زنان دربار گوركاني در توسعه و گسترش زبان و ادبيات فارسي، هدف اين پژوهش است. به همين منظور، اين سؤال اصلي مطرح است كه زنان دربار گوركانيان چرا و چگونه در گسترش زبان و ادبيات فارسي در هند تأثيرگذار بوده‌اند؟ پژوهش حاضر به شيوه توصيفي–تحليلي به اين موضوع مي‌پردازد.ضرورت انجام اين پژوهش از آن روست كه تاكنون پژوهش مستقلي در خصوص نقش و عملكرد زنان دربار گوركاني در توسعه و گسترش زبان و ادبيات فارسي انجام نشده است.