بررسي اثر غير خطي گردشگري سلامت بر رشد اقتصادي ايران: رهيافت خود رگرسيون با وقفه‌هاي توزيعي

زمينه و هدف: از آنجاييكه امروزه نفت به عنوان يك منبع درآمدي پايدار براي كشورهاي نفت خيز به شمار نمي‌آيد؛ برنامه‌ريزان اقتصادي بر منابع درآمدي غير نفتي تمركز نموده‌اند كه يكي از پردرآمدترين صنايع جهان، صنعت گردشگري مي‌باشد. گردشگري شامل خدماتي است كه تأثير زيادي بر فعاليت‌هاي اقتصادي و اجتماعي دارد. يكي از مهمترين حوزه‌هاي صنعت گردشگري، گردشگري سلامت مي‌باشد. لذا هدف مطالعه حاضر بررسي اثر شوك هاي گردشگري سلامت بر رشد اقتصادي طي سال هاي 17 2005 با استفاده از رويكرد غيرخطي خود رگرسيون با وقفه هاي توزيعي بود. روش پژوهش: اين مطالعه به لحاظ هدف از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ روش تجزيه ‌و تحليل، از نوع تحليلي است. آمار و اطلاعات مورد نياز با لحاظ لگاريتم به روش اسنادي و كتابخانه‌اي براي سال هاي 17 2005 جمع‌آوري شده است. يافته‌ها: نتايج تجربي مطالعه حاضر حاكي از آن بود كه در كوتاه مدت، افزايش ورود گردشگران سلامت اثر مثبت بر رشد اقتصادي كشور داشته، كاهش ورود گردشگران سلامت نيز منجر به كاهش رشد اقتصادي كشور داشته و همچنين نرخ ارز مؤثر و تعداد ارائه دهندگان خدمات پزشكي به گردشگران به ترتيب اثر منفي و مثبت بر رشد اقتصادي كشور داشته است. همچنين در بلند مدت با افزايش ورود گردشگران سلامت، رشد اقتصادي افزايش و با كاهش ورود گردشگران سلامت، رشد اقتصادي كاهش پيدا كرده است. نرخ ارز و تعداد ارائه دهندگان خدمات سلامت به ترتيب اثر منفي و مثبت بر رشد اقتصادي كشور داشته است. نتيجه گيري: ورود گردشگران سلامت هم در كوتاه مدت و هم در بلند مدت در رشد اقتصادي كشور تاثير مثبت داشته است. لذا بهتر است سرمايه گذاري در اين حوزه به منظور ارائه خدمات بهتر به گردشگران سلامت در دستور كار برنامه ريزان و سياست گذاران اقتصادي قرار گيرد.