نقش هسته ي پاراونتريكولر در اكتساب و به خاطرآوري حافظه و يادگيري در روش يادگيري اجتنابي غير فعال موش صحرايي

سابقه و هدف: واسطه هاي عصبي زيادي در فرآيند حافظه و يادگيري دخالت دارند كه آرژينين وازوپرسين و اكسي توسين از جمله آن ها هستند كه توسط هسته هاي پاراونتريكولر و سوپرااپتيك ساخته مي شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير هسته پاراونتريكولار بر اكتساب و به خاطرآوري حافظه را در مدل يادگيري اجتنابي غير فعال انجام گرفته است. مواد و روش ها: در مطالعه ي تجربي حاضر، رت هاي نر نژاد ويستار با وزن 200 تا 250 گرم به طور تصادفي در گروه هاي 7 تايي شم، كنترل دريافت كننده ي سالين و دريافت كننده ي ليدوكايين قرار گرفتند. كانول گذاري در هسته با روش استريوتاكسي انجام گرفت. جهت غير فعال كردن هسته پاراونتريكولر، 5.0 ميكروليتر ليدوكائين 2% با سرنگ هاميلتون به صورت ميكروسكوپي از طريق كانول به داخل هسته تزريق شد. آزمون رفتاري جهت بررسي اكتساب و به خاطرآوري با استفاده از دستگاه شاتل باكس انجام و زمان تأخير مربوط به ورود به محفظه تاريك ثبت گرديد. يافته ها: آناليز داده ها نشان داد كه در مرحله ي اكتساب يادگيري، بين گروه دريافت كننده ي ليدوكائين و گروه هاي كنترل و شم اختلاف معني داري در زمان تأخير در ورود به محفظه تاريك وجود ندارد (P 0/05)، ولي نتايج آزمون به خاطرآوري نشان داد كه در گروه دريافت كننده ي ليدوكائين از نظر زمان تأخير ورود به اتاق تاريك (8.3 ±14.18) در مقايسه با گروه شم (7.11 ±14.31) و گروه دريافت كننده ي نرمال سالين (1.12 ±7.33) كاهش معناداري ايجاد شده است (به ترتيب 03.0=p و P 0/01). نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه هسته پاراونتريكولر هيپوتالاموس ممكن است در مرحله به خاطرآوري يادگيري نقش داشته باشد. اين در حالي است كه نتايج بر عدم نقش اين هسته در مرحله اكتساب يادگيري دلالت مي نمايند.