تاثير يك وهله فعاليت مقاومتي بر پاسخ هاي هورموني و ايمني در محيط گرم

زمينه و هدف: ورزش در محيط گرم منجر به تغيير واكنش هورمون هاي استرسي و عوامل ايمني متفاوت از محيط معمولي مي شود. هدف از تحقيق حاضر  بررسي تاثير يك وهله فعاليت مقاومتي بر پاسخ هاي هورموني و ايمني در محيط گرم بود. روش تحقيق: تعداد 8 آزمودني پسر با ميانگين سني 2±27 سال در فرآيند تحقيق شركت كردند. برنامه تمرين ابتدا در محيط طبيعي (20oC) و يك هفته بعد در محيط گرم (35oC ) اجرا شد. يك ساعت پيش، بلافاصله و يك ساعت پس از فعاليت مقاومتي با شدت 70 درصد يك تكرار بيشينه كه اجراي 3 نوبت با 10 تكرار را شامل مي گرديد؛ نمونه هاي خوني گرفته شد. در هر دو محيط، دماي بدن از ناحيه زير بغل اندازه گيري شد. مقادير اينترلوكين15 (IL15)، پروتئين شوكي گرمايي 70 (HSP70)، تستوسترون و كورتيزول سرم به روش الايزا اندازه گيري شدند. از آزمون تحليل واريانس با اندازه هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني براي استخراج نتايج استفاده شد و سطح معني داري 0/05≥p منظور گرديد. يافته ها: افزايش معني داري در مقادير كورتيزول (004/0p=)، تستوسترون (0/02=p)،HSP70  (p=0/001) و IL15 (p=0/03) پس از فعاليت مقاومتي در محيط گرم نسبت به محيط معمولي؛ بدست آمد. نتيجه گيري: با اين فرض اين كه محيط گرم با افزايش كورتيزول موجب سركوبي IL15 مي گردد و كاهش اين سايتوكاين، احتمالا هايپرتروفي عضلاني را محدود مي كند؛ مي توان گفت فعاليت مقاومتي حاد در محيط گرم اثرات مثبت فعاليت به منظور هايپرتروفي را كاهش مي دهد.