تاثير 1 و 2 جلسه تمرين فزآينده در روز بر پاسخ زماني فعاليت آنزيم هاي كبدي دختران فعال

زمينه و هدف:  شدت، مدت و تكرار جلسات تمرين در روز مي توانند آثارمتفاوتي بر بروز آسيب هاي اكسايشي و  سيستم ضد اكسايشي بدن داشته باشند. هدف تحقيق حاضر بررسي تاثير 1 و 2 جلسه تمرين فزآينده در روز بر فعاليت آنزيم هاي اسپارتات آمينوترانسفراز (AST)، آلانين آمينوترانسفراز (ALT) و آلكانين فسفاتاز (ALP) سرم دختران فعال بود. روش تحقيق:در اين مطالعه نيمه تجربي 21 دانشجوي دختر تربيت بدني به طورتصادفي (7 نفر) به دو گروه تمريني و يك گروه كنترل تقسيم شدند. گروه كنترل از شركت در هرگونه فعاليت ورزشي، در طي يك هفته منع شد. اولين گروه تمريني 1 جلسه در روز تمرين كردند، در حالي كه دومين گروه تمريني 2 جلسه در روز (هر دو به مدت 7 روز) تمرين كردند. تمرين شامل دويدن بر روي نوارگردان باسرعت اوليه 6 تا 8 كيلومتر برساعت بود. پس از 3 دقيقه،1 دقيقه استراحت به صورت فعال (با سرعت 3 كيلومتر بر ساعت) اجرا گرديد. سپس 2 كيلومتر بر ساعت برسرعت قبلي افزوده شده و فعاليت تا حد واماندگي ادامه يافت. به منظور سنجش متغيرهاي بيوشيميايي، خون وريدي قبل از تمرين، بعد از روزهاي 1، 4 و 7 تمريني و 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني جمع آوري گرديد. نتايح با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر و آزمون تعقيبي LSD در سطح معني داري 0.05 p استخراج گرديد. يافته ها: در هر دو گروه تجربي، فعاليت  AST و ALP در روزهاي 1، 4 و 7 تمرين افزايش معني داري داشت (0.05 p)؛ اما پس از 24 ساعت استراحت، مقادير AST گروه هاي تجربي به سطح قبل از  تمرين كاهش يافت. نتيجه گيري: نتايج دال بر آن است كه جلسات تمريني فزآينده (با تكرار 1 يا 2 جلسه در روز)، ممكن است سطوح آنزيم هاي AST، ALT و ALP  سرم را افزايش دهند، اما اين تغييرات نامطلوب مي تواند با در نظر گرفتن بازگشت به حالت اوليه مناسب، اصلاح شود.