تغييرات بافتي و فعاليت ضد ديابتي لاكتوباسيلوس پلانتاروم بر سلول‌هاي بتا لوزالمعده در موش صحرايي ديابتي شده توسط آلوكسان

زمينه و هدف: بيماري ديابت يك بيماري مزمن است كه در آن توليد يا عملكرد انسولين دچار اشكال مي‌شود. اين هورمون توسط سلول‌هاي بتاي لوزالمعده ترشح مي‌گردد و عمل اصلي آن پايين آوردن قند خون است. پروبيوتيك‌ها ميكروارگانيسم‌هاي زنده‌اي هستند كه باعث تقويت و تعادل در فلور ميكروبي روده شده و اثرات مفيدي را در سلامتي ميزبان به همراه دارند.مواد و روش‌ها: در اين تحقيق 32 موش در ۴ گروه تقسيم شدند: گروه اول (كنترل غير ديابتي)، گروه دوم (كنترل ديابتي)، گروه سوم (ديابتي تحت تيمار با لاكتوباسيلوس پلانتاروم)، گروه چهارم (ديابتي تحت تيمار با گلي‌بن‌كلاميد). بعد از خون‌گيري و جدا كردن سرم، مقدار گلوكز و انسولين سرم به ترتيب با استفاده از كيت آنزيمي و با روش الايزا اندازه‌گيري شد. همچنين برش‌هايي از پانكراس تهيه و ميانگين قطر جزاير لانگرهانس موردبررسي قرار گرفت.نتايج: نتايج حاكي از كاهش معني‌داري در ميزان گلوكز در گروه تيمار با لاكتوباسيلوس پلانتاروم در مقايسه با گروه كنترل ديابتي، بود (0.05 P) كه اين اثر مشابه داروي گلي بن كلاميد است. علاوه بر اين در گروه تيمار شده با لاكتوباسيلوس پلانتاروم، ميزان انسولين تغيير معني‌داري نسبت به گروه ديابتي نشان نداد. همچنين بررسي‌هاي بافت‌شناسي پانكراس نشان داد كه اين باكتري در روند بهبودي بافت پانكراس نيز تأثير دارد.نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از آن است كه لاكتو باسيلوس پلانتاروم داراي اثرات مثبت در كنترل قند خون در موش‌هاي ديابتي شده توسط آلوكسان بوده و شايد بتوانند از آن به‌عنوان مكمل‌هاي دارويي مناسب براي كنترل قند خون مورد توجه قرار گيرند.