آناليز اقتصادي بهره گيري از پمپ هاي حرارتي زمين گرمايي در سال 2030 (مطالعه موردي: كشور ايران)

بخش بزرگي از تقاضاي جهاني انرژي جهت تامين انرژي سرمايش و گرمايش ساختمان ها استفاده مي شود. براي جلوگيري از انتشار آلاينده هاي ناشي از استفاده از سوخت هاي فسيلي در بخش ساختمان، انرژي هاي تجديد پذير مورد توجه قرار گرفته اند. پمپ هاي حرارتي زمين گرمايي يكي از منابع تامين بار گرمايشي و سرمايشي در ساختمان ها هستند. در اين مقاله ابتدا به بررسي ميزان موردنياز انرژي جهت سرمايش و گرمايش در سال 2030 پرداخته شده است سپس دو سناريو مختلف تامين تقاضاي انرژي ساختمان را در سال 2030 بررسي مي كند. در سناريو اول، انرژي مورد نياز با توسط اسپيلت از برق توليد شده توسط نيروگاه هاي سوخت فسيلي تامين مي شود. در سناريو دوم گرمايش و سرمايش ساختمان ها توسط پمپ هاي حرارتي زمين تامين مي شود. در اين مقاله با جايگزيني پمپ هاي حرارتي زمين گرمايي علاوه بر كاهش 7.8736 ميليون متر مكعب گاز طبيعي و همچنين جلوگيري از انتشار ۵۹.۶ ميليون تن الاينده در مقايسه با سناريو اول، كشور قادر به صادرات برق و گاز جمعا به ارزش 7028 ميليون دلار مي باشد كه به طور كلي ميزان 49994 ميليون دلار هزينه كشور در سناريو دوم نسبت به سناريو اول كاهش مي يابد.