روش هاي ذخيره انرژي هاي تجديد پذير در منابع آبي

با توجه به گسترش روز افزون انرژي هاي تجديد پذير و ضرورت توسعه آنها به خصوص در كشور هاي در حال توسعه همچون ايران، پرداختن به مهم ترين دغدغه اين حوزه يعني ذخيره سازي انرژي از اولويت برخوردار است. وابستگي شديد توليد انرژي تجديد پذير به شرايط اقليمي و آب و هوايي موجب شده است تا بهره گيري مستقيم و شبانه روزي از آنها ممكن نباشد و بدين ترتيب نمي توان تقاضاي انرژي جمعيت فزاينده زمين را به اتكاي صرف به اين نيروگاه ها تامين نمود. ذخيره سازي انرژي كمك مي كند تا هر زمان كه به دلايل مختلف بين تقاضاي انرژي و عرضه آن توسط نيروگاه ها تعادل برقرار نباشد، انرژي ذخيره شده فورا آزاد سازد و كمبود انرژي را جبران نمايد. در بين منابع مختلف ذخيره سازي انرژي، آب، به سبب سرعت و شتابي كه دارد با تبديل سازي انرژي پتانسيل به انرژي جنبشي مي تواند در حجم وسيعي انرژي را ذخيره و ساخته و در موقع نياز آزاد نمايد. مقاله پيش رو روش هاي مختلف ذخيره سازي انرژي هاي تجديد پذير را، با كمك منابع آبي كه شامل روش هايي با قدمت بالا تا فناوري هاي بسيار نوين مي شود، مورد ارزيابي قرار داده است. در حالي كه برخي از اين روش ها از ديرباز به كار گرفته شده اند برخي ديگر نسبتا نو مي باشند و راه درازي را براي توسعه يافتن و تجاري شدن به صورت كامل در پيش رو دارند.