مروري بر پايداري منابع و سيستم ‏‏ها‏ي توليد و ذخيره سازي هيدروژن و آينده‏ ي آن

در اين مطالعه، شش منبع توليد هيدروژن (زيست توده، زمين گرمايي، آبي، هسته اي، خورشيدي و بادي)، چهار سيستم‏ توليد هيدروژن (بيولوژيكي، الكتريكي، نوري و حرارتي) و پنج گزينه‏‏‏ي ذخيره سازي هيدروژن (هيدريدهاي شيميايي، گاز فشرده، مايع كرايوژنيك، هيدريدهاي فلزي و نانو مواد) از نقطه نظر زيست محيطي و پايداري با يكديگر مقايسه شده‏اند. پنج معيار اصلي پايداري (قابليت اطمينان و عملكرد اقتصادي، زيست محيطي، اجتماعي و فني) و چهار معيار عملكرد زيست محيطي (ميزان انتشار گازهاي گلخانه‏اي، ميزان اراضي مورد نياز، كيفيت فاضلاب و ميزان زباله‏ي جامد توليد شده) براي هر يك از گزينه‏هاي نامبرده شده در محدوده‏ي 0 تا 10 امتيازدهي شدند. 10 نشانگر بهترين عملكرد و 0 نشانگر ضعيف‏ترين عملكرد است. از نقطه نظر پايداري، منبع خورشيدي و زمين گرمايي به ترتيب با كسب امتيازهاي 7.4 و 4.6، بهترين و ضعيف‏ترين عملكرد را دارند. سيستم‏‏ها‏ي الكتريكي و نوري به ترتيب با كسب 7.6 و 5.4 امتياز بهترين و ضعيف‏ترين عملكرد را در توليد هيدروژن دارا هستند. نانومواد و مايع كرايوژنيك به ترتيب با كسب امتيازهاي 8.4 و 3.4 بهترين و ضعيف‏ترين عملكرد را در ذخيره سازي هيدروژن دارند. توليد الكتريكي هيدروژن بر پايه‏ي انرژي خورشيدي همراه با ذخيره‏ي آن با نانو مواد مي‏‏تواند پايدارترين و مناسب‏ترين گزينه از منظر زيست محطي باشد.