بررسي اثر و ماندگاري تمرينات عصبي - عضلاني بر زمان بندي فعاليت عضلات ديستال و پروگزيمال اندام تحتاني در ورزشكاران مبتلا به بي ثباتي عملكردي مچ پاز

Study of the Effect and Persistence of Neuromuscular Exercises on Activity Timing of Lower Extremity Distal and Proximal Muscles in Athletes with Functional Ankle Instability

سابقه و هدف: اثر و ماندگاري اثر تمرينات عصبي - عضلاني بر زمان‌بندي فعاليت عضلات پروگزيمال اندام تحتاني مورد سوال است. لذا هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر و ماندگاري اثر تمرينات عصبي - عضلاني بر زمان‌بندي فعاليت عضلات ديستال و پروگزيمال اندام تحتاني در ورزشكاران مبتلا به بي‌ثباتي عملكردي مچ پا بود. روش بررسي: تعداد 26 ورزشكار مبتلا به بي‌ثباتي عملكردي مچ پا بصورت تصادفي به دو گروه تمرينات عصبي - عضلاني و كنترل تقسيم شدند. انتخاب آزمودني‌ها بر اساس معيارهاي ورود و خروج از تحقيق بود. در مرحله پيش‌آزمون زمان‌بندي فعاليت عضلاني آزمودني‌ها بوسيله دستگاه الكتروميوگرافي سطحي مورد ارزيابي قرار گرفت. پس از آن گروه تمريني به مدت 6 هفته تمرينات مربوط به خود را انجام دادند. تمرينات 3 جلسه در هفته و هر جلسه تمريني به مدت 15 الي 20 دقيقه برگزار شد. سپس كليه اندازه‌گيري‌هاي مرحله پيش‌آزمون در مرحله پس‌آزمون و آزمون ماندگاري نيز به انجام رسيد. از روش‌هاي آماري تحليل واريانس تركيبي با اندازه‌هاي تكراري و آزمون تعقيبي بونفروني جهت انجام تجزيه و تحليل‌هاي آماري استفاده شد. سطح معني‌داري كوچكتر از 0/05 در نظر گرفته شد. يافته‌ها: نتايج آزمون تحليل واريانس تركيبي براي مقايسه نتايج بين‌ دو گروه در مورد زمان‌بندي فعاليت عضلات نشان از اثر تعاملي زمان(پيش‌آزمون‌پس‌آزمون‌ماندگاري) بر گروه (عصبي‌عضلاني و كنترل) در عضلات تيبياليس انتريور، پرونئوس لانگوس و گاستروكنميوس خارجي در گروه عصبي‌عضلاني شده است(P≤0/05). اما تفاوتي در زمان‌بندي فعاليت عضلات ركتوس فموريس، گلوتئوس مديوس و گلوتئوس ماكزيموس هيچ‌يك از دو گروه‌ در دو مرحله پس‌آزمون و ماندگاري نسبت به پيش‌آزمون مشاهده نشد (0/05

Background and Objectives: The effect and persistence of neuromuscular activities on the timing of lower extremity proximal muscles are questionable. So the purpose of this study was to investigate the persistence effect of neuromuscular exercise on activity timing of lower extremity distal and proximal muscles in athletes with functional ankle instability. Materials and Methods: 26 athletes with functional ankle instability were randomly divided into two groups of neuromuscular exercises and control. Subjects were selected based on inclusion and exclusion criteria. In the pretest phase, the activity timing of muscles was evaluated with surface electromyography. The next step was to exercise group performing their own exercises for 6 weeks. Exercises were performed 3 sessions per week and each exercise session lasted 15 to 20 minutes. Then all pre-test measurements were performed in the post-test and persistence test. Repeated analysis using ANOVA and Bonferroni post hoc tests were used for statistical analysis. The significance level was considered less than 0.05. Results: Results of Mixed-ANOVA showed the interactive effect of time(pretest-posttest-persistence) on the group(neuromuscular-control) significantly changes the activity timing of distal muscles in the neuromuscular group(P≤0/05). But there was no difference in the activity timing of proximal muscles in either of two groups in post-test and persistence compared to pre-test(P≥0/05). Conclusion: Although neuromuscular exercises improves the activity timing of distal muscles and persistence, this improvement does not apply to proximal muscles that play an important role in the lower extremity chain. Therefore, it is suggested that in the rehabilitation of functional ankle instability, use exercises that, in addition to affecting the distal segments, also focus on the proximal muscles to reduce the risk of re-injury.